کاوشی در اصول عقاید صفحه 179

خطبه ای که عظمت آن بانو و خویشتن داری و علمش به ثمرۀ نهضت مقدس عاشورا و فرجام ستمکاران در دنیا و آخرت، در آن تجلی کرده بود. آنجا که در سخنی طولانی فرمود:

مکر خود را به کار گیر و سعی خود را به انجام رسان، اما به خدا سوگند که نخواهی توانست یاد ما را از میان ببری، وحی ما را بمیرانی، روزگار ما را دریابی و ننگ این حادثه را از خود بزدایی. رأی تو غلط، روزگارت کوتاه و جمعیتت پراکنده است، در آن روز که منادی ندا دهد: «هان نفرین خدا بر ستمکاران باد» . (1)

بی شک حضرت زینب در سخن خود راستی پیشه کرده بود؛ زیرا دین باقی ماند و دعوتش آشکار شد و یاد اهل بیت - صلوات الله علیهم - در عالم پراکنده شد و مقام و مرتبه شان تعالی یافت. در مقابل، آن ظالمان به پایان راهشان رسیدند و جز نفرین و ننگ، برای شان چیزی باقی نماند.

سخن زینب کبری با امام زین العابدین (ع)

4. سخن حضرت زینب (علیها السلام) با امام زین العابدین - صلوات الله علیه - هنگامی که اسیران را به قتلگاه شهدا عبور دادند، درحالی که پیکرهای شهدا بر زمین افتاده بود. در آنجا زینب کبری (علیها السلام) ، سخن پیامبر (ص) دربارۀ امام حسین (ع) و شهادتش در کربلا را یادآور می شود و بعضی جزئیات آن را بیان می کند و می گوید:

بی شک خداوند از جماعتی از این امت، که فراعنۀ این دوران آنها را نمی شناسند و نزد آسمانیان شناخته شده اند، پیمان گرفته که این پیکرهای پراکنده را گرد آورند و به خاک بسپارند و این اجسام پاره پاره را مدفون سازند، و برای قبر پدر بزرگوارت، سیدالشهداء علامتی بگذارند تا نشانه آن محو نشود و با گذشت