کاوشی در اصول عقاید صفحه 182

به سر می برند. زمین از خونشان رنگ می گیرد و شیون و زاری در میان زنانشان متداول می گردد. اینان، به حق، دوستداران منند که من به وسیله آنها هر فتنۀ کور و گمراه کننده را دفع می کنم و زلزله ها را بر می دارم و زنجیرهای بندگی و بردگی را می گسلم و «صلوات و رحمت از سوی پروردگارشان بر آنان است و آنان، همان هدایت یافتگانند» . (1)و (2)

چنان که می بینیم، این سخنان، حکایت از رنج و محنت بسیار شیعۀ اهل بیت در دوران طولانی غیبت دارد و این، همان است که امروز مشاهده می کنیم؛ یعنی ظهور فتنۀ عده ای متجاوز و منحرف از مسیر حق که ریختن خون شیعه را آشکارا حلال می دانند؛ همچنان که پیش از ایشان نیز کسانی چنین می پنداشتند و با وحشی گری تمام، دست به جنایت و خون ریزی می زدند.

از سوی دیگر، این طایفۀ بر حق، در مدت طولانی غیبت، همواره خودنگهدار و حریص بر حفظ مفاهیم بلند دینی و اصول متعالی آن بوده و در این راه، بر گفت وگو و دلیل، اعتماد نموده و هر فراخوان و دعوتی را پاسخ مثبت داده است.

این شیوۀ برخورد، اقامۀ دلیلی بود برای مردم که اسلام حق و موافق با فطرت انسان و به دور از تباهی و تحریف را بشناسند؛ تباهی و تحریفی که نتیجۀ تندروی و افراطگری مخالف با فطرت است یا تبعیت از حاکمانی که در تسامح و سهل انگاری و آسان گیری درباره محدودیت های دینی و خروج از اصول ثابت آن، اغراق و زیاده روی می کنند.

از این رهگذر بود که این طایفه در طول تاریخ، عظمت و کرامت اسلام را حفظ کردند و احترام به آن را بر مردم لازم دانستند و راستی سخن خدای را آشکار کردند که فرمود: «به وسیلۀ آنها هر فتنۀ کور و گمراه کننده را دفع می کنم. . .» و نیز شواهد دیگری که بر صدق سخنان ائمه (علیهم السلام) و آگاهی شان از فرجام امور - با تعالیم الهی - وجود دارد.