کاوشی در اصول عقاید صفحه 188

یافتن انسان های عادی نیز، به انجام دادن طاعات و ترک معاصی مهیا می سازد و از آنها برخوردارشان می گرداند.

ازاین رو، معصوم (ع) بر دیگران برتری دارد، بلکه در بالاترین مراتب فضل و قرب به پروردگار قرار می گیرد و این به سبب پایداری اش در طاعت و ترک معصیت و التزام بدین حالت است؛ آن سان که بر همگان آشکار می شود وی از سطح بسیار بالایی از معنویت و رابطۀ با خدای متعال برخوردار است و در ذات حق فانی شده است.

بی شک اگر معصوم (ع) در این امور مجبور باشد و هیچ اراده و اختیاری نداشته باشد، هیچ فضیلت و برتری ای نزد خدا نخواهد داشت. حتی هیچ طاعت و معصیتی برای او نخواهد بود. همچون ابزارهای بی روحی که برای انجام دادن کارهای مختلف، به حرکت درمی آیند و بهره می رسانند.

وجوب عصمت دلیل بر اجبار نیست

دوم: بسیار گفته می شود که پیامبر (ص) و امام (ع) «واجب العصمه» اند و این امر برای آنها لازم و ضروری است. بنابراین جای این شبهه هست که عصمت برای ایشان واجب است و هرگز از آنها جدا نمی شود و در بود و نبود آن اختیاری ندارند.

اما منظور از وجوب عصمت، این معنا نیست، بلکه یعنی ثابت بودن عصمت برای شخص معصوم (ع) به صورت عقلی امری است آشکار؛ زیرا لازمۀ این امر، یعنی نبوت و امامت تحقق یافته و جایی برای احتمال عدم عصمت در آنها وجود ندارد.

توضیح مطلب: در آینده ثابت خواهیم کرد که به حکم عقل، بر خداوند قبیح است نبوت و امامت را در غیر معصوم قرار دهد، پس هرگاه خداوند کسی را به نبوت و امامت برگزیند، به ناچار باید کسی باشد که می داند به گناه نزدیک نمی شود و به معنایی که گفتیم معصوم است؛ زیرا خداوند کار قبیح انجام نمی دهد. از سوی دیگر، چون خدای متعال می داند چنین کسی باید پیامبر و امام باشد، لازم است این امر تحقق پیدا