کاوشی در اصول عقاید صفحه 190

برای نبوت و پیامبری انتخاب کند که وظیفۀ خویش را به انجام نمی رساند؛ زیرا این کار نقض غرض و خلاف عقل است. ازاین رو، اعتقاد به عصمت پیامبر (ص) در تبلیغ با اعتقاد به نبوت ایشان همراه است؛ به گونه ای که اعتقاد به نبوت رسول خدا (ص) کامل نخواهد بود، مگر با وجود اعتقاد به عصمت ایشان در امر تبلغ دین.

اما شیعه قائل به عصمت پیامبر (ص) از همۀ گناهان، حتی در غیر تبلیغ است. حتی بنابر مشهور میان ایشان، پیامبر (ص) باید از اشتباه و خطا نیز معصوم باشد. پس در اینجا، دو ادعا وجود دارد:

یک - وجوب عصمت پیامبر (ص) از همه گناهان

دلیل مطلب: از آنجا که به تصریح قرآن کریم و ضرورت دین، پیامبر (ص) الگو و راهنمای امت و پیروی او واجب است، پس سنّت آن حضرت، یعنی گفتار و رفتار و تقریر ایشان باید اطاعت شود. به همین دلیل وجود مقدس وی باید از گناه و نافرمانی خدا به دور و معصوم باشد؛ زیرا در غیر این صورت، اگر باز خداوند بندگانش را اجازۀ پیروی از آن حضرت بدهد، لازم می آید که به معصیت نیز اجازه داده باشد و این محال است. اما اگر اجازۀ پیروی ندهد، دیگر آن حضرت برای امتش اسوه و الگو نخواهد بود و کردار او، سنتی قابل پیروی به شمار نمی آید و این خلاف فرض است.

در تأیید این مطلب، به دو نکتۀ ذیل اشاره می کنیم:

١. یکی از بزرگ ترین و اثرگذارترین عواملی که مردم را برای پذیرش و پیروی از دعوتی برمی انگیزد، استقامتِ رهبر و راهنمای آن دعوت و همخوانی رفتار او با گفتارش است. خدای متعال می فرماید:

أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْکِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (بقره: 44)

آیا مردم را به نیکی دعوت می کنید، امّا خود را از یاد می برید، درحالی که کتاب [آسمانی] را می خوانید؟ ! چرا تعقل نمی کنید؟ !