کاوشی در اصول عقاید صفحه 213

موجود دربارۀ کلام پیامبر (ص) ، تعارضات و ابهامات بسیاری پیش آمد که در نتیجۀ آن، سنت نبوی، عملاً کارایی خود را از دست داد.

در کتاب پیش گفته فی رحاب العقیده در جواب به سؤال هشتم، نمونه های متعددی از این پنهان کاری ها، تحریفات، تعارض ها و ابهامات را آورده ایم.

قرآن کریم و سنت شریف نیز در راستای تحولات جامعۀ اسلامی، تعامل با مسائل جدید و سعی در ایجاد رویکرد مناسب دینی در قبال این مسائل، هم اکنون با برداشت های گوناگون، ادعاهای بی اساس مبتنی بر هوای نفس و تأویل های سست، بی پایه و نابه جا روبه رو شده است.

وجود این امر، با در نظر گرفتن وضعیت جامعه اسلامی در تمامی دوران هایی که بر آن گذشته، به روشنی معلوم است. در این مدت طولانی، اختلافات دینی و جهل به مسائل اسلامی، تطبیق نادرست آنها بر رویدادهای نو و دشمنی ها، نزاع ها و درگیری های مذهبی، حال و روز دین مبین اسلام را به آنجا رسانده که سستی، خواری و گره های کور، وجه غالب آن گردیده است. این مشکلات تا زمانی که مسلمانان درباره مرجعی دینی که قبول آن بر همگان واجب است، گِرد نیایند، همچنان به قوت خود باقی خواهد بود. بی شک آن مرجع دینی، چون خدای متعال بدان تصریح نموده است، هرگز قابل تشکیک و تأویل نبوده و هیچ کس را حق مخالفت و موضع گیری در برابر او نیست.

ازاین رو، تنها راه حفظ دین از تحریف و تباهی، آن است که خدای سبحان، پس از پیامبرش (ص) ، کسی را برای محافظت از دین و تبلیغ آن، مقرر نماید؛ آن سان که بهانه ای برای جاهلان و توانی برای تحریف گران باقی نماند.

امامت در ادیان گذشته

پیش از اسلام نیز در تمامی ادیان، امر به همین صورت بوده است؛ پیامبرانِ این ادیان اوصیایی داشتند تا پس از ایشان، بار سنگین دین را بردارند و از آن محافظت و