کاوشی در اصول عقاید صفحه 241

اقتضای ادله؛ امامت دنیایی و دینی

بسیاری از دلایلی که بر امامت دنیایی اهل بیت (علیهم السلام) دلالت می کند و به دنبال خواهیم آورد، بر دنیایی و دینی بودن امامت دلالت می کنند. همچون روایاتی که از جانشینی ائمه (علیهم السلام) پس از پیامبر (ص) و امامت ایشان سخن می گوید؛ زیرا این جانشینی و امامت، به اطلاق خود، در خلافت و امامت دینی و دنیایی، با هم ظهور دارد؛ چنان که امامت پیامبراکرم (ص) نیز این گونه بوده است.

بالاتر اینکه، با توجه به آنچه خواهیم گفت، یعنی لزوم معصوم بودن امام، در تمام ادلۀ امامت، تنها همین عمومیت می تواند باشد و بس؛ زیرا روشن است که عصمت امام متوقف بر علم و آگاهی ایشان به دین، با تمام جوانب دنیایی و آخرتی آن است.

ی) روایاتی که در حق همۀ اهل بیت

اشاره

گرچه در این باره، روایات فراوانی در خصوص امیرمؤمنان (ع) وارد شده، اما روایات بسیاری نیز عموماً در حق اهل بیت وجود دارد که بر انسان حق جو پوشیده نیست.

افزون بر اینکه، در مجموع این روایات، شخص امیرمؤمنان (ع) قدر متیقّن است؛ چون پاره ای از آنها تنها در حق ایشان وارد شده و آنجا که حق عموم اهل بیت (علیهم السلام) مورد نظر است، شامل آن حضرت نیز می شود. پس هر گاه امامت و مرجعیت امیرمؤمنان (ع) در مسائل دینی ثابت شود، قبول نظر ایشان در مرجعیت عام و امامت دینی همۀ اهل بیت، بایسته و ضروری است.

سخنانی از امیرمؤمنان (ع)

این روایات به طور مستفیض از امام (ع) نقل شده است:

یک - حضرت (ع) می فرماید:

من و پاکان هم ریشه و نیاکان خاندانم، در کودکی بردبارترین و در بزرگی