کتابخانه بالقرآن

کاوشی در اصول عقاید صفحه 245

صفحه 245

بسپارد و در دل های آنان بکارد؛ آنان که دانش و نور حقیقت بینی را بر قلب شان تابانده و روح یقین را دریافته اند، که آنچه را خوش گذرانان دشوار می یابند، آسان گرفته اند و با آنچه ناآگاهان از آن هراس دارند، خو گرفته اند. در دنیا با بدن هایی زندگی می کنند که ارواحشان به جهان بالا پیوند خورده است. آنان جانشینان خدا در زمین و دعوت کنندگان مردم به دین خدایند. . . . (1)

در این سخن، اگرچه به اهل بیت (علیهم السلام) تصریحی نشده است، اما در مذهب امامیه این سخنان که «زمین هیچ گاه از حجت و امام خالی نمی ماند» و «امام (ع) علم خود را برای امام پس از خود، باقی می گذارد» مصداقی جز ائمه اهل بیت (علیهم السلام) ندارد و کاملاً بر آنان منطبق است.

در این باره، سخنانی دیگر از امیرمؤمنان (ع) و دیگر ائمه اهل بیت (علیهم السلام) هست که مجال ذکر همۀ آنها نیست.

این تمام چیزی بود که در استدلال بر امامت اهل بیت (علیهم السلام) در عرصۀ مسائل دینی، بر آن توانایی داشتیم. آوردن همۀ سخن در این باره، در این مجال محدود، امری است خارج از گنجایش این کتاب و باید آن را در کتاب های مفصل جست وجو کرد.

گفتار چهارم: اهل بیت (علیهم السلام) کیانند؟

اشاره

هرچند با توجه به تفسیر پیامبر (ص) از آیۀ تطهیر - چنان که گذشت -در زمان حیات آن حضرت، اهل بیت (علیهم السلام) تنها در پیامبر خدا (ص) ، امیرمؤمنان (ع) ، فاطمۀ زهرا (علیها السلام) ، حسن و حسین (علیهما السلام) منحصر می شدند. اما در ادلۀ امامتی که در صدد بیان آنها هستیم، فرزندان ایشان نیز شامل اهل بیت می شوند؛ زیرا آنچه در این ادله مورد توجه است و سعی در حلّ و فصل آن می شود، جز با استمرار مرجعیتی دینی در همۀ عصرها امکان پذیر

1- نهج البلاغه، حکمت١4٧؛ تذکره الحفاظ، ج١، ص١١ در زندگی امیرمؤمنان علی بن ابی طالب (ع) ؛ حلیه الاولیاء، ج١، ص٨٠؛ تهذیب الکمال، ج٢، ص٢٢١؛ کنزالعمال، ج١٠، صص٢6٣ و ٢64؛ مناقب خوارزمی، ص٣٢٢؛ ینابیع الموده، ج١، ص٨٩ و ج٣، ص454؛ تاریخ دمشق، ج١4، ص١٨ و ج5، ص٢54؛ صفوه الصفوه، ج١، ص٣٣١، در زندگی ابو الحسن، علی بن ابی طالب (ع) و گوشه ای از مناقب و فضایل ایشان.