کاوشی در اصول عقاید صفحه 246

نخواهد بود؛ مسائلی چون تحریف دین، اختلافاتی که در آن واقع می شود و جلوگیری از تفرقه و چنددستگی امت اسلامی. این امر نیز جز با گردن نهادن مردم به دین اسلام و عمل به احکام و آموزه های به حق آن عملی نخواهد بود. در این باره، در حدیث امیرمؤمنان (ع) با کمیل بن زیاد، اشاره هایی وجود داشت. همچنین در روایات ذیل به این مطلب تصریح شده است.

پیامبر (ص) فرمود: «در هر جایگزینی از امت من، دادگرانی وجود دارد. . .» .

نیز در بعضی طرق روایت ثقلین - در حدیث غدیر که در ادامه خواهد آمد - می خوانیم که آن حضرت (ص) فرمود: «آن دو فرجام نمی یابند مگر اینکه در کنار حوض بر من وارد شوند» . (1)

از قول امیرمؤمنان (ع) خواندیم که: «ائمه از قریش اند که در بنی هاشم زاده شده و پرورش یافته اند. . .» . نیز فرمود: «آگاه باشید که آل محمد (ص) همچون ستارگان آسمانند، هرگاه یکی پنهان شود، دیگری آشکار می گردد» .

همچنان که در بسیاری از روایات آمده که هدایت گران امت از ذریۀ پیامبر (ص) یا ذریۀ امیرمؤمنان (ع) هستند و روشن است که ذریه تنها بر فرزندان بی واسطه اطلاق نمی شود.

گذشته از این، در عمومیت دادن اهل بیت به ائمه (علیهم السلام) ، سخنان امیرمؤمنان (ع) و امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) کافی خواهد بود؛ زیرا به یقین، مقتضای امام بودن اهل بیت (علیهم السلام) ، دلیلی قاطع بر امامت آن سه وجود مقدس است و بنابراین قول ایشان در تعیین بقیۀ اهل بیت (علیهم السلام) ، باید مقبول و پذیرفتنی باشد.

نیز در این باره، بین آنچه عامه از ایشان نقل کرده اند و آنچه از پیروان آنان روایت شده، فرقی نیست؛ زیرا با اثبات مرجعیت دینی و دنیایی ائمه (علیهم السلام) ، حقانیت شیعیان نیز ثابت می شود؛ همانان که این امر الهی را با جان و دل پذیرفته و بدان گردن می نهند.

پس تنها این گروه، در آنچه از ائمه (علیهم السلام) نقل می کنند، قابل اعتمادند و تصدیقشان