کاوشی در اصول عقاید صفحه 251

آن مرجعیت، خللی در استدلال ایجاد نمی کند؛ زیرا پس از ثبوت مرجعیت دینی و امامت ایشان - چنان که گذشت - این مرجعیت حقیقتی است ثابت، که می تواند به عنوان یک مقدمه، در استدلال بر دیگر موارد اختلافی مورد استفاده قرار گیرد.

البته اگر بتوان برای هر یک از آن موارد اختلافی، دلیل و حجت جداگانه ای آورد، بس نیکو خواهد بود؛ چون هم حجت را قوی می سازد و هم ادله را می افزاید.

اینک، برای استدلال بر صحت رویکرد نخست که امامیه بدان معتقدند - یعنی منصوص بودن امام با صرف نظر از امامی که مورد نص است - و بطلان رویکردی که مورد قبول جمهور مسلمانان است، به دو طریق می توان عمل کرد:

١. آوردن فهرست اجمالی ادلۀ مناسب با مقام، بدون پرداختن به رویکرد دوم و ارائۀ مطالب تفصیلی؛

٢. بررسی مقایسه ای مفصل بین دو رویکرد، در جهت ارزیابی و نقد آنها.

ما در ادامه، برای هر یک از این دو طریق، مطلبی مستقل قرار داده ایم:

١. ادلۀ اجمالی مناسب با ادعای امامیه

اشاره

در این بحث ادله ای را ذکر خواهیم کرد که هم قابل تأمل و توجه است و هم متناسب با منصوص بودن امام، صرف نظر از اینکه امام کیست و چه ویژگی هایی دارد.

الف) اهمیت جایگاه امامت در دین

مقام امامت در اسلام، از اهمیت و جایگاهی بس والا برخوردار است؛ به طوری که جایز نیست امت بدون امام باشد؛ زیرا به تصریح روایات، هر که بدون امام بمیرد، به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است. همچنان که اطاعت از امام و خیرخواهی برای او، بر همگان واجب و خروج و شوریدن بر او حرام است. بلکه اگر کسی خروج کند، یاغی به شمار آید و مسلمانان باید با او مقابله و مقاتله کنند و این همه می طلبد که امام، با نص از سوی خدای متعال، از میان امت برگزیده و متمایز شود؛ زیرا تنها خداوند به