کاوشی در اصول عقاید صفحه 269

آیا کسی می تواند ادعا کند که چون حضرت فاطمه (علیها السلام) ابوبکر را به امامت نشناخته و با او بیعت نکرده، پس - العیاذ بالله - به مرگ جاهلی مرده است؟ ! همان روایاتی که پیش تر، در مقام نخست، یادآور شدیم.

- سعد بن عباده، بزرگ خزرج، و بعضی از انصار نیز با ابوبکر بیعت نکردند و سعد یکسره از خلیفه و اطرافیانش کناره می جست تا اینکه در زمان اولی یا دومی به قتل رسید.

- امام حسین (ع) و یارانش از بیعت یزید امتناع ورزیده و علیه او قیام کردند، و در نهایت، آن حضرت با اهل بیت و یارانش، حماسه ای دینی و جاودان را در کربلا رقم زد که پژواک آن تا همیشۀ روزگار، به گوش خواهد رسید.

آری، عده ای امام (ع) را نصیحت کردند که دست از قیام بردارد. اما از آن جهت که مبادا مردم او را تنها بگذارند و امویان در حقش ظلم و ستم روا دارند؛ نه اینکه قیام آن حضرت را شرعی نمی دانستند و به خلافت یزید مشروعیت می دادند. جالب اینکه شماری از این نصیحت گران نظر خود را این گونه به امام حسین (ع) القا می کردند که «ای فرزند پیامبر خدا (ص) ، خداوند شما را از دنیا پیراسته و آن را از شما اهل بیت دور گردانده است» .

اینان چنین می پنداشتند که گویا امامت و جانشینی نبوت - با آن مقام رفیع - تنها یک منصب دنیایی است که برای رسیدن به متاع و زینت دنیا، وضع شده است. اینان تحت تأثیر اوضاع آشفته و حقیقت زدای آن روز، فراموش کرده بودند که امامت مقامی است دینی و مقدس و تنها کسانی شایستگی آن را دارند که دیندار، خیرخواه در راه خدا و در اندیشۀ سامان دادن به اوضاع دین و مسلمانان باشند.

- عبدالله بن زبیر نیز با یزید بیعت نکرد. بلکه شورشی بزرگ، ضد او به راه انداخت.

- عدۀ زیادی از بزرگان مدینه، بر یزید خروج کردند که به وقوع واقعۀ هولناک حرّه انجامید.

- شهید بزرگوار، زید، فرزند امام علی بن الحسین (علیهما السلام) بر هشام بن عبدالملک خروج