کاوشی در اصول عقاید صفحه 307

اولاً: آنها از اهل بیت اند؛ هرچند به لحاظ اینکه از ذریۀ آنان به شمار می آیند، اما دیگران از علویان و هاشمیان، این گونه نیستند.

ثانیاً: روایات متعددی بر این دلالت می کند که ائمه (علیهم السلام) از فرزندان امیرمؤمنان (ع) هستند. این روایات بسیار فراون اند و از طریق شیعه نقل و نظیر آنها نیز از عامه روایت شده است.

امامت پس از امام حسین (ع)

روایات مستفیضه، بلکه متواتر و افزون بر آن داریم که مضمون آنها نشان دهندۀ اختصاص امامت پس از امام حسین (ع) به ذریۀ ایشان است. بعضی از آنها را در جملۀ احادیث عامه آورده ایم.

همچنین روایات مستفیضی وجود دارد که بیانگر ادامه یافتن امامت پس از امام حسن (ع) و امام حسین (ع) در وجود فرزند پس از پدر است، نه در وجود برادر، عمو یا دایی. فراوانی این روایات، ما را از آوردن آنها در این مجال تنگ بی نیاز می کند.

آیۀ «اولواالارحام»

اشاره

با این همه بجاست به استدلالی که در بعضی از آن روایات، دربارۀ این مطلب آمده، (1)اشاره کنیم که با توجه به آیۀ «و خویشاوندان نسبت به یکدیگر از مؤمنان و مهاجران در آنچه خدا مقرر داشته، اولاترند» (2)این اولویت را در امام حسین (ع) و ائمۀ پس از او قرار داده است، نه در پیش از او.

خلاصۀ استدلال چنین است: خدای متعال ولایت امیرمؤمنان، حسن و حسین (علیهم السلام) را بر پیامبر خدا (ص) نازل کرد و آن حضرت نیز آن را تبلیغ نمود. پس آن سه وجود مقدس، در ولایت شریک اند و تقدم یکی از آنها بر دیگری، به دلیل وجود مرجحات در