کاوشی در اصول عقاید صفحه 315

جناب خضر (ع) که به طرق مختلف، «برقی» که راوی موثقی است، از امام جواد (ع) نقل کرده و دربارۀ گفت وگوی خضر (ع) با امیرمؤمنان (ع) و امام حسین (ع) است.

نیز در این روایات، دو حدیث از امام باقر (ع) در شمارش ائمه، هفت حدیث از امام صادق (ع) ، یک حدیث از امام کاظم (ع) و حدیثی نیز از امام رضا (ع) به چشم می خورد.

این روایات هرچند به طور مطلق مفید نیستند، چون می دانیم که ایشان (علیهم السلام) در مثل چنین امر غیبی ای، از خود سخن نمی گویند و به یقین آن را از پدران خود و از پیامبرخدا (ص) دریافت کرده اند، اما دست کم پس از ثبوت امامت ایشان، در اثبات امامت ائمۀ پس از آنها سودمند خواهد بود.

تصریح پدران به امامت فرزندان

اشاره

دستۀ دوم : روایاتی که تصریح پیامبر (ص) یا یکی از ائمه (علیهم السلام) ، بر امامت تعدادی از ائمۀ بعدی را به طور مشخص در بر دارد.

این روایات نیز بسیارند و آنها را در جزء سوم کتاب فی رحاب العقیده آورده ایم. در اینجا به طورخلاصه و به دور از تطویل، شماری از آنها را همراه با مؤیداتی در حق فردفرد ائمه (علیهم السلام) نقل می کنیم.

١. امام علی بن حسین، زین العابدین (ع)

امام، ابومحمد، علی بن حسین، سجاد، زین العابدین (ع) که گاه او را «ابوالحسن» کنیه می دادند. روایات در حق او، نزدیک به سی روایت است که به ضمیمۀ روایات دستۀ نخست، به هشتاد و بالاتر بالغ می شود.

علاوه بر اینها، باید روایاتی که ائمه (علیهم السلام) را از فرزندان امام حسین (ع) می داند (بدون ذکر نام آنها) اضافه کنیم. در پاره ای از این روایات، به آیۀ «اولوا الارحام» همچنان که گذشت استدلال شده است. بی تردید پس از شهادت امام حسین (ع) ، جز امام زین العابدین (ع) از آن حضرت فرزندی نمانده بود.