کاوشی در اصول عقاید صفحه 34

و حجت رسا، برای خداست» . از او پرسیدند، فرمود: «در روز قیامت خدای تعالی به بنده اش گوید: آیا تو می دانستی؟ اگر بگوید: آری، می فرماید: چرا به آنچه می دانستی عمل نکردی؟ و اگر بگوید: نه، می فرماید: چرا ندانستی و با او دشمنی می کنی؟ حجت رسای خداوند در قبال بندگانش، این است» . (1)

بنابراین، برای دفعِ ضرر احتمالی، جست وجو و بررسی حقیقت لازم است.

حال اگر آدمی تمام این امور را نادیده بگیرد، بر نادانی خود پای فشارد، از عاقبت خود بیم نداشته باشد و مسامحه و عناد بورزد، دیگر تنها اوست و آنچه خود خواسته است و به زودی، در آن روز که پرده ها فرو می افتند و حقیقت نمایان می شود، به فرجام بی بازگشت خویش می رسد، و این باطل گرایانند که خسارت و زیان می بینند:

هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَهُ أَوْ یَأْتِیَ رَبُّکَ أَوْ یَأْتِیَ بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیْراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ (انعام: ١5٨)

و ایمان افرادی که قبلاً مؤمن نبوده اند، یا در مدت ایمان خویش کار خیری نکرده اند، سودی به حالشان نخواهد داشت. بگو: انتظار بکشید، ما هم انتظار [کیفر شما را] می کشیم.

در حدیث عیص بن قاسم است که می گوید:

از امام صادق (ع) شنیدم که می فرمود: «خدای را در نظر بگیرید و از خویشتن مراقبت نمایید که شما سزاوارترین افراد برای این کار هستید. اگر هر یک از شما دو جان داشته باشد که یکی را پیش فرستد و با آن تجربه کسب کند و با دیگری به استقبال توبه رود، مشکلی نیست. اما شما را یک جان بیشتر نداده اند که اگر شما را رها کند، به خدا سوگند که دیگر به توبه موفق نخواهید شد» . (2)