کاوشی در اصول عقاید صفحه 343

گفتم: «آیا تو جانشین ابومحمد، حسن عسکری (ع) را دیده ای؟» گفت: «به خدا سوگند، آری» . گفتم: «نامش چیست؟» گفت: «نباید بدانی و حق پرسش در این باره را نداری. این را از پیش خود نمی گویم؛ چون حق ندارم چیزی را حلال یا حرام کنم. این، دستور امام ابومحمد (ع) است؛ چرا که حاکم می پندارد. امام عسکری (ع) از دنیا رفته و فرزندی ندارد و میراثش نیز تقسیم شده است. . . هرگاه نامی از آن فرزند به میان آید، جست وجوی حکومت برای دستگیری اش آغاز می شود. پس از خدا بترسید و در این باره چیزی مپرسید» . (1)

ابو عمرو که در این روایت از او نام برده شده، همان شیخ بزرگوار، عثمان بن سعید، اولین نمایندۀ امام، حجه بن الحسن العسکری (عجل) است که وکیل جد و پدر آن حضرت، یعنی امام هادی و امام عسکری (علیهما السلام) نیز بوده است.

اینها، شماری از روایات در باب امامت دوازده امام (عجل) بود که در حدّ توان خود گرد آوردیم و برشمردیم که افزون بر وجوه سه گانۀ یاد شده در اولِ گفتار دوم، در اثبات نص بر امامت سیاسی دوازده امام یادآور شدیم و دلایلی که در فصل اول، در باب امامت دینی ایشان (علیهم السلام) ، ذکر نمودیم، برای اثبات امامت و خلافت ایشان از زبان پیامبر خدا (ص) در امور دین و دنیا کافی است.

برخی مؤیدات

در بحث از جهات اعجاز قرآن کریم و شواهد صداقت پیامبر (ص) در ادعای نبوت، مطالبی ذکر شد که نشان می داد ائمه (علیهم السلام) از جهت علم و اعجاز، امتداد وجودی پیامبرخدا (ص) هستند. بنابراین سخن، باید معتقد شویم که آن وجودهای مقدس تنها کسانی هستند که می توان آنها را خلیفه و قائم مقام پیامبر (ص) و حافظان دین و شریعت او به شمار آورد و همین، بر وجوه گوناگون، استدلال را که تا به اینجا بیان داشته ایم،