کاوشی در اصول عقاید صفحه 61

وجود آفریدگارِ مدبر، بلکه در مقابل عظمت، حکمت و قدرت بی نهایت و احاطۀ همه جانبۀ او، به فروتنی و اقرار وامی دارد.

در ملاحظۀ هستی و تدبر در آن، نخست به انسان بنگر از آن روز که پدید می آید تا زمانی که زندگی اش به پایان می رسد و بیندیش در ظرافت های پیکرش و در ادراک و سخن گفتنش و عواطف و احساس ها و غرائز و عقلش، و در بیماری، و درمانِ او و. . . . سپس به همین شیوه، در حیوانات، گیاهان، آب و هوا، رودها، دریاها، کوه ها، دره ها و لایه های جوی، ستارگان و سیارات شناور در فضا بیندیش و در دیگر نشانه های خیره کننده و شگفتی های شکوهمند خلقت که زبان معاندان را بند می آورد و برای هیچ کس جای خرده گیری و عذری نمی گذارد.

در هر پدیده ای برای او نشانه ای است که نشان می دهد او خداوند یگانه ای است

نمونه ای از بیانات قرآنی، درباره آیات الهی

خدای تعالی می فرماید:

ذلِکَ عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَهِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ * الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسانِ مِنْ طِینٍ * ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلالَهٍ مِنْ ماءٍ مَهِینٍ (سجده:5-٧)

او دانای پنهان و آشکار، و شکست ناپذیر و مهربان است. آن که هر چیز را نیکو آفرید و آفرینش انسان را از گل آغازید. سپس نسل او را از عصاره ای از آب ناچیز به وجود آورد.

نیز می فرماید:

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَهٍ مِنْ طِینٍ * ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَهً فِی قَرارٍ مَکِینٍ * ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَهَ عَلَقَهً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَهَ مُضْغَهً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَهَ عِظاماً فَکَسَوْنَا الْعِظامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبارَکَ اللهُ أَحْسَنُ الْخالِقِینَ (مؤمنون: ١٢ - ١4)

ما انسان را از گِل خالص آفریدیم. سپس او را به صورت نطفه ای در قرارگاهی