کاوشی در اصول عقاید صفحه 69

آنها پدید می آید و آثار مخرب آن در نظام هستی که آوردگاه آنان است، ظاهر خواهد شد؛ همچنان که خدای تعالی می فرماید:

بَلْ أَتَیْناهُمْ بِالْحَقِّ وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ * مَا اتَّخَذَ اللهُ مِنْ وَلَدٍ وَ ما کانَ مَعَهُ مِنْ إِلهٍ إِذاً لَذَهَبَ کُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ سُبْحانَ اللهِ عَمَّا یَصِفُونَ * عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَهِ فَتَعالی عَمَّا یُشْرِکُونَ (مؤمنون: ٩٠ - ٩٢)

آری حق را برای آنان فرستادیم، باز دروغ می گویند. خدا هرگز فرزندی برای خود برنگزیده است و معبود دیگری با او نیست که اگر چنین بود، هر معبودی، مخلوقات خود را تدبیر و اداره می کرد و بعضی بر بعضی دیگر برتری می جستند [و جهان هستی به تباهی کشیده می شد]، خداوند از توصیفی که آنها می کنند، منزه است. او دانای نهان و آشکار، و برتر از آن است که برایش همتایی قرار دهند.

اگر خدا را شریکی بود، مردم را به سوی خود دعوت می کرد

سوم: اگر برای خدای متعال شریکی وجود داشت، مسلماً آن شریک مردم را به سوی خود دعوت می کرد و رسولانی می فرستاد که او را معرفی کرده و به مردم بشناسانند و دین و دستورات دینی اش را تبلیغ نمایند و نیز آیات و نشانه هایی را پشتیبان آن رسولان قرار می داد و حجت های روشنی بر صدق ایشان می آورد؛ چنان که خدای عزوجل، برای نشان دادن حقیقت خود و اینکه بندگانِ حق آن را به نیکی به جای آورند، چنین کرده است. در این باره در قرآن کریم می خوانیم:

وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ * ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ * إِنَّ اللهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّهِ الْمَتِینُ (ذاریات:56 - 5٨)

من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند. هرگز از آنان روزی نمی خواهم و نمی خواهم مرا اطعام کنند. بی شک این خداوند است که روزی می دهد و دارای قوت و قدرت استوار است.