کاوشی در اصول عقاید صفحه 80

فصل دوم: مدت رسالت

اشاره

بدون شک نبوت و رسالت، در صورتی می تواند مسئولیت خود را به انجام رساند و حجت خدای متعال بر بندگان قرار گیرد که نشانه هایشان همواره باقی باشد و پیامش روشن و مشخص در دسترس انسان ها قرار گیرد و صدایی قابل دریافت و شنیدن از آن به گوش رسد. اما اگر پیامش به انحراف افتد و صدایش به خاموشی گراید و آن گونه که هست شنیده نشود، بقای صورت و پوستۀ آن بی فایده، بلکه گاه باری بر دوش اجتماع خواهد بود؛ یعنی ابزاری در دست ظالمان و زورگویان می شود که به اسم دین، در راستای ترویج ظلم و فساد، از آن بهره برداری کنند. در این صورت به نبوتی دیگر که بار رسالتی حقیقی را بر دوش دارد، نیاز خواهد شد.

نو شدن نبوت ها همگام با تحولات اجتماعی

همچنین، هرگاه اوضاع جامعۀ انسانی دگرگون و متحول شود، به گونه ای که مصالح و مفاسد جابه جا شود و فرد و جامعه برای سامان دهی کار خود، به روشی جز آنچه در رسالتِ پیشین وجود داشته، محتاج گردند، چاره ای از نو شدن نبوت و رسالتِ مناسب با تحولات جدید و نیازهای روز نخواهد بود.

ازاین رو، پیامبران گذشته همواره به رسولان و پیامبران پس از خود که رسالتی نو و