روایت نمی کنیم ، و اَثری از هیچ یک از آنها جز در همان جاهای خودشان وجود ندارد .
دکتر محمّد کامل حسین در مقدمه اش بر موطأ مالک می نگارد :
یَرْوی الشیعهُ عن طریقه أحادیثَ کثیرهً ، لا نَجِدُها إلاّ فی کُتُب الشیعه(1) ;
شیعه از طریق امام صادق (علیه السلام) احادیث فراوانی را روایت می کند که جز در کتاب های شیعه ، جای دیگر آنها را نمی یابیم .
ابن سعد در الطبقات الکبری _ در ترجمه امام باقر (علیه السلام) می گوید :
وکانَ ثقهً ، کثیرَ العلمِ والحدیث ، ولَیْس یَروی عنه مَن یُحْتَجُّ به(2) ;
1- 1. موطأ مالک 1 : 21 (مقدّمه محقّق) .
2- 2. الطبقات الکبری 5 : 324 . استاد أسد حیدر (رحمه الله) در کتاب «الإمام الصادق والمذاهب الأربعه 2 : 149» بر سخنِ ابن سعد این گونه تعلیق می زند : آیا مقصود ابن سعد این است که همه کسانی که از امام باقر (علیه السلام) روایت کرده اند ، سخنشان قابل احتجاج نیست ؟ چگونه این ادعا ممکن است درست باشد در حالی تابعان ثقه و علمای مسلمانان از آن حضرت روایت کردند ، اصحاب صحاح به این روایات احتجاج ورزیده اند ، و هیچ کس از سخنِ آن حضرت بازنایستاده است . به نظر می رسد مقصود ابن سعد از این کلمه ، راویان شیعه باشد ; چرا که در عرصه فکری و درونی ابن سعد و ارتکازات ذهنی که از اوهام و عوامل سیاسی و قدرتِ سیاسی حاکم بر ضد شیعه ، براندیشه اش راه یافته بود ، راویان شیعه ، ثقه دانسته نمی شدند . سپس استاد به شمارش نامِ راویان امام باقر (علیه السلام) می پردازد .