اجرای حدود در اسلام صفحه 136

عبدالقادر عوده می گوید: «مجازات تازیانه در مورد کسی که خود حرمت انسانی خویش را رعایت نکرده است، موجب کسر شرافت او نمی شود».(1)

2. چنان چه در پاسخ به شبهات پیشین بیان شد، شارع مقدس هیچ حکمی را بدون مصلحت و حکمت وضع نکرده است. از این رو، نباید عواطف و احساسات بر شناخت این مصالح سایه افکند و اهداف مهم و طولانی مدت را فدای مصلحت سنجی های موقتی کرد و از این رو، در آیات قرآن، به ویژه در زمینه جزایی سخن از «اولوا الاَلْباب؛ صاحبان عقل ناب» است،(2) نه عواطف و احساسات. در تاریخ نقل شده است که در حدود یک هزار سال پیش از عالم بزرگ اسلام، سید مرتضی پرسیدند:

دستی که آن قدر در اسلام دارای ارزش و احترام است که دیه آن پانصد دینار است _ نصف دیه انسان _ چرا به خاطر یک ربع دینار بریده می شود؟ سید مرتضی در جواب این شعر را سرود:

عِزُّ الامانهِ اَعلاها و اَرْخَصَها ذِلُّ الْخیانهِ فِافْهمٍ حِکمهَ الباری

یعنی عزت امانت آن دست را گران قیمت کرد و ذلّت خیانت بهای آن را پایین آورد، فلسفه حکم خدا را بدان.(3)

قراردادی بودن قانون و عدم راهیابی حقیقت و غیر حقیقت در آن

قراردادی بودن قانون و عدم راهیابی حقیقت و غیر حقیقت در آن

شبهه دیگری که در جراید و مطبوعات مطرح است، این که مجازات های حدی خشن است و ادعا می شود که قانون قراردادی و اعتباری است و سخن

1- التشریع الجنایی الاسلامی، ج 1، ص 640.
2- بقره، 179.
3- تفسیر نمونه، ج 4، ص 379.