اجرای حدود در اسلام صفحه 71

ممنوع است؛ به این علت که در صورت اعمال مجازات بر آن ها ممکن است غیرت و عصبیت بر ایشان چیره شود و به دشمن بپیوندند.

مولای متقیان امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام می فرمایند:

لااُقیمُ عَلی رَجُلٍ حدّا بِاَرضِ الْعَدُوِّ حَتّی یَخْرُجَ مِنْها لئلاّ تَلْحَقَه الحَمّیهُ فَیُلْحَقُ بِالْعَدُو.(1)

من هیچ گاه حدی را در سرزمین دشمن بر مجرمی اجرا نمی کنم تا مجرم از آن جا خارج شود؛ زیرا ممکن است فشارهای روانی و سرافکندگی حاصل از اجرای حد او را به خیل دشمنان ملحق کند.

از آن جا که فعل، قول و تقریر امام معصوم علیه السلام حجت است، این مسئله در فقه و قانون ما منعکس شده است؛ به گونه ای که مرحوم صاحب جواهر می فرماید:

به دلیل احتمال ملحق شدن بزهکار به دشمن، حدود الهی در سرزمین دشمن جاری نمی شود؛ هم چنان که حضرت علی علیه السلام براین امر تصریح فرموده اند.(2)

در ماده 97 قانون مجازات اسلامی نیز چنین آمده:

«حد را نمی شود در سرزمین دشمنان اسلام جاری کرد».

هر چند این روایت را فقها در حد زنای غیر محصنه مطرح کرده اند؛ زیرا در زنای محصنه که مجازات رجم اِعمال می شود، مفسده ملحق شدن به دشمن وجود ندارد، دلیلی بر اختصاص این روایت به مجازات زنای غیر محصنه وجود ندارد و به نظر می رسد تمامی مجازات هایی که در آن ها بیم ملحق شدن مجرم به دشمن وجود دارد، نباید در سرزمین دشمن اجرا شود و دلیل این