اجرای حدود در اسلام صفحه 82

فرق میان اقرار و شهادت

اگر راه اثبات جرم اقرار باشد، حاکم شرع می تواند بزهکار را عفو کند. البته بعضی از فقها توبه را نیز شرط عفو دانسته اند، ولی برخی دیگر اقرار را کافی می دانند. در روایتی امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرماید:

اِذا قامَتِ البیّنهُ فلیس لِلاِمامِ اَنْ یعفو وَ اذا اَقَرَّ الرَّجُلُ عَلی نَفْسِه فذاک اِلَی الاِمام.(1)

اگر شهود شهادت دهند و جرمی ثابت شود، امام علیه السلام نمی تواند مجرم را عفو کند، ولی اگر بزهکار خود به جرم اقرار کند، عفو وی برای امام جایز است.

توبه و کار نیک

توبه بزهکار نیز با قیود و شرایطی که بیان شد، می تواند عامل تخفیف مجازات باشد.

جلوگیری از ثبوت جرم از طریق اقرار

دین مبین اسلام در جرم هایی هم چون جرایم عفافی و مانند آن از جرایمی که جنبه پنهانی دارند و از حق اللّه هستند _ نه حق الناس _ می کوشد جرم به سادگی اثبات نشود. و حتی حاکم شرع از راه های مختلف مانند تصریح، کنایه و امثال آن می کوشد تا بزهکار را از اقرار باز دارد. چنان که وجود مقدس رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید:

لَوْ استَتَرَ ثُمَّ تابَ کانَ خَیْرا لَه.(2)

گناهکار اگر گناه خود را بپوشاند و سپس توبه کند، برای او بهتر است.

بیماری

چنان که بیان شد، بیماری مجرم نیز در مواردی موجب تأخیر مجازات و در