فقه نینوا: پرسش و پاسخ پیرامون زیارت عاشورا و کیفیت آن... صفحه 212

1- 577. کذا، ولعلّ الصواب: ففی .

2- 578. کتاب من لایحضره الفقیه: 1 / 442 ح 1283 .

وذلک وقت إمامه الهادی علیه السلام ؛ واحتمال اطلاق اللفظ من مولانا الصادق علیه السلام للعلّه الّتی تتحقّق فیما بعد مدّه طویله، ممّا لایقبله الطباع السلیمه.

الکلام فی سند الروایه و دلالتها

ثمّ إنّ الحدیث المذکور وإن کان مرویًّا فی الفقیه من غیر سند، لکن رواه فی کامل الزیاره بسند صحیح، قال:

حدّثنی محمّد بن عبداللَّه بن جعفر الحمیری، عن أبیه، عن أحمد بن أبی عبداللَّه البرقی، عن أبیه، عن حمّاد بن عیسی، عن بعض أصحابنا، عن أبی عبداللَّه علیه السلام قال: من الأمر المذخور إتمام الصلاه فی أربعه مواطن: بمکّه، والمدینه، ومسجد الکوفه، والحَیْر (1).

والراوی - وهو المعبّر عنه بقول : بعض أصحابنا - وإن لم یکن معلومًا، لکنّه غیر مضرّ، لکون الراوی عنه حمّاد بن عیسی، وهو من أصحاب الإجماع، والطریق إلیه صحیح، والمذکور فیه وإن کان لفظ الحَیْر، لکن الحَیْر والحَائِر هنا سواء (2).

الروایه الثانیه

اشاره

[ 2 - ] و فی باب الثمانین من أبواب کامل الزیاره :

حدّثنی محمّد بن جعفر الرزاز الکوفیّ، عن محمّد بن الحسین بن أبی الخطاب، عن عبدالرّحمن بن أبی نجران، عن یزید بن إسحاق، عن الحسن بن عطیه، عن أبی عبداللَّه علیه السلام قال: إذا دخلت الحائر فقل:

اللهمّ انّ هذا مقام کرمتنی به وشرّفتنی به، اللهمّ فاعطنی فیه رغبتی علی حقیقه إیمانی بک وبرسلک، سلام علیک یابن رسول اللَّه، وسلام