فقه نینوا: پرسش و پاسخ پیرامون زیارت عاشورا و کیفیت آن... صفحه 438

1- 1168. بحار الأنوار : 98 / 117.

بود ونتوانست که داخل آن موضع شود ؛ وآن صحن آستانه مقدّسه است با عمارتی (1) که در آن است، إنتهی (2).

أقول: ومن أین تبیّن عنده انّ الحائر هذا ؟! بل لعلّ المتعیّن خلافه، کما عرفت وستعرف أیضًا إن شاء اللَّه تعالی .

ثمّ من أین تبیّن انّ تلک الأرض الّتی تحیّر علیها الماء حین أرسل المتوکّل الماء إلیها، هی تمام الصحن ؟!

فإذا عرفت ذلک کلّه فنقول: مختار شیخنا البهائی والمجلسی - رحمه اللَّه علیهما - انّ الصحن بتمامه حائر، ولو کان تأمّل لمولینا المجلسی، فانّما هو فی حجرات الصحن الشریف، إلّا انّ الصحن - کما صرّح به المجلسی - انّه تغیّر فی زمان الصفویّه فی جهه خلاف القبله و زید علیه، فدخول الزیاده فی الحائر محلّ إشکال عنده، کما یظهر من موضعی البحار فی الجمله، فلا ریب عنده انّ تمام الصحن من الأطراف الثلاثه : القبله والیمین والیسار، من الحائر .

ولو کان مراد الأصحاب من قولهم: « ما دار علیه سور المشهد والمسجد » سور الصحن، فهذا هو مذهب الأصحاب أیضًا، فلذا نسبه المجلسی رحمه الله إلی ظاهر الأصحاب، ولکن فیه إشکال کما سیأتی إن شاء اللَّه تعالی .

* * *

و

توضیح الحال فیه یقتضی أن یقال : انّ هنا أمورًا :

اشاره