فقه نینوا: پرسش و پاسخ پیرامون زیارت عاشورا و کیفیت آن... صفحه 80

1- 169. اللؤلؤ النضید: 159، به نقل از «سلامه المرصاد» تألیفِ محدّث نوری قدس سره.

2- 170. رسائل و مسائل : 1 / 60 .

3- 171. متن کامل این پاسخ مبسوط، در همین کتاب به چاپ می رسد.

وبعد از نقلِ کلام مرحوم ابن زهره وشیخ علی حلبی 0 - که ما پیش از این عبارت آنها را ضمن قائلین به تقدیمِ نماز آوردیم - می نویسد :

« ولم أعثر لهما علی نصّ فی ذلک » (1).

ولی در کتاب الحجّ جواهر، نماز را مقدّم بر زیارت ذکر کرده، البته تصریح می کند که تأخیر نماز نیز جایز بوده ؛ عبارت ایشان چنین است :

« ویستحبّ زیاره النبیّ وفاطمه والأئمّه - صلوات اللَّه وسلامه علیهم أجمعین - من بُعد، بمعنی الإیماء إلی قبورهم بالسلام ؛ ویستحبّ أن یکون ذلک علی سطح الدار أو فی فلاه من الأرض بعد الغسل، ولبس أطهر الثیاب، و صلاه الزیاره الثمانیه أو الستّ أو الأربعه أو الرکعتین، مومیًا بالسلام إلی قبورهم، وینبغی أن یکون بالمأثور، ویتأکّد ذلک فی کلّ جمعه ؛ والظاهر جواز تأخیر الصلاه بعد الایماء بالسلام » (2).

7 - علّامه حاج سیّد اسداللَّه موسوی نجفی اصفهانی قدس سره (ت 1290 ه)

ایشان نیز همچون والدش حجّه الإسلام شفتی - أعلی اللَّه مقامه - در رساله ای که در این زمینه تألیف کرده (3)، بعد از بیان ادلّه وشواهدِ نظر خویش، می نویسد:

« والحاصل: انّ المستفاد من جمیع ما ذکرناه انّ محلّ الرکعتین بعد الفراغ من الزیاره حتّی من السجده ».

وباز در همین رساله می گوید :