و به سمت خدا باز گردند.(1)
با تأمل در آیات قرآن درمی یابیم که توسل به سبب ها و به ویژه استمداد و حاجت خواهی از انبیا و اولیای الهی امری پذیرفته شده است. در متون تفسیری، آیۀ «یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا اتَّقوا الله وَ ابْتَغوا اِلَیهِ الْوَسیلَهَ»(2) به توسل باز گردانده شده است.(3) همچنین آیۀ «وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً»(4) مهم ترین نمونه از جواز طلب آمرزش از پیامبر اکرم است که این درخواست، توسل به شمار می رود.(5)
پنجره:
در منابع شیعه و سنی، احادیث مستند متعددی نیز دربارۀ توسل وجود دارد و بیشتر این روایات بر جواز توسل به
1- . نک: www.ibn-jebreen.com
2- . مائده، 35: «ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا بترسید و وسیله ای به درگاهش به دست آورید.»
3- . در نگاه مفسران، این آیه، تحصیلِ وسیله برای قرب الهی همراه با جهاد در راه خدا را موجب رستگاری مؤمنان دانسته است و خداوند از مؤمنان می خواهد برای پذیرش درخواست ها، پی جوی «وسیله» به سوی خداوند باشند (بیضاوی، انوار التنزیل، ج2، ص125؛ شوکانی، فتح القدیر، ج2، ص45).
4- . نساء، 64: «و اگر ایشان بعد از آنکه به خود ستم کردند، نزد تو آمدند و آمرزش خدا را خواستند و رسول هم برایشان طلب مغفرت کرد، خواهند دید که خدا توبه پذیر رحیم است.»
5- . نک: مریم، 47؛ توبه، 114؛ یوسف، 97و98؛ آل عمران، 159؛ ممتحنه، 12؛ توبه، 19و80.