علل الشرائع جلد1 صفحه 165

حضرت فرمودند: ای اسحاق علّت آن را می دانی؟

عرض کردم: خیر.

حضرت فرمودند: کسی که با او سخن گفتی و سخنانت را فهمید ولی نتوانست آنها را برایت عینا بازگو کند، او کسی است که نطفه اش با عقلش عجین و ممزوج شده و شخصی که سخنانت را با بار اوّل فهمیده و عینا آنها را به خودت برمی گرداند، وی کسی است که عقلش در شکم مادر با او ترکیب گشته و امّا کسی که با بار اوّل سخنانت را درک نکرده و گفته است دوباره تکرار نما او کسی است که پس از بزرگ شدن عقلش با او ترکیب یافته است.

حدیث (2) محمّد بن الحسن می گوید: محمّد بن حسن صفّار، از احمد بن محمّد، از حسن بن محبوب، از برخی اصحابش از حضرت امام صادق علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند:

ستون انسان عقل او است و زیرکی و فهم و حفظ و دانش از عقل ناشی می شوند، و هر گاه عقل انسان با

نور تأیید گردد البته وی حافظ، زیرک و تیز و با ادراک می شود و با عقل تمام نقائصش تکمیل شده و همین عقل راهنما و روشن کننده چشم و کلید همه امور می باشد.

باب نود و دوّم سرّ حسن و سوء خلق

حدیث (1) علی بن حاتم می گوید: ابو عبد اللَّه بن ثابت از عبد اللَّه بن احمد، از قاسم بن عروه، از برید بن معاویه عجلی، از حضرت ابو جعفر علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند:

خداوند عزّ و جلّ فرشته و حوریّه ای از بهشت به نزد حضرت آدم علیه السّلام فرستاد و آن حضرت حوریّه را به تزویج یکی از دو پسرانش درآورده و دیگری را با جنّ تزویج نمود و از هر دو مولودی به دنیا آمد پس کسانی که دارای جمال و حسن خلق هستند از نسل آن حوریّه بوده و آنان که مبتلا به سوء خلق هستند از اولاد جنّ می باشند و انکار نمودند که آدم علیه السّلام دخترانش را به تزویج پسرانش درآورده باشد.