علل الشرائع جلد1 صفحه 166

باب نود و سوّم سرّ این که جایز نیست شخص در حقّ فرزندش بگوید وی به من و پدرانم شباهت ندارد

حدیث (1) پدرم رحمه اللَّه علیه فرمود: احمد بن ادریس، از محمّد بن حسین بن ابی الخطّاب، از جعفر بن بشیر، از مردی از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند.

هنگامی که خداوند تبارک و تعالی بخواهد انسانی را بیافریند صورت تمام انسان های بین این مخلوق و بین پدرشان حضرت آدم علیه السّلام را جمع می کند و سپس او را به صورت یکی از آنها ایجاد می نماید لذا احدی حقّ ندارد به فرزندش بگوید:

این نه به من و نه به آباء و پدرانم شباهت دارد.

باب نود و چهارم سرّ این که پدران از ناحیه فرزندان چیزی را می یابند که فرزندان از طرف پدران آن را نمی یابند

حدیث (1) جعفر بن محمّد بن مسرور رحمه اللَّه علیه می گوید: حسین بن محمّد بن عامر، از عمویش عبد اللَّه بن عامر، از محمّد بن ابی عمیر، از هشام بن سالم نقل می کند که وی گفت: محضر امام صادق علیه السّلام عرض کردم: ما را چه می شود که از ناحیه فرزندانمان چیزی را می یابیم که آنها از طرف ما آن را نمی یابند؟

حضرت فرمودند: زیرا ایشان جزئی از شما بوده ولی شما جزء آنها نیستید.

باب نود و پنجم سرّ و سبب پیری و آغاز آن

حدیث (1) پدرم رحمه اللَّه علیه فرمود: سعید بن عبد اللَّه از ایّوب بن نوح، از محمّد بن ابی عمیر، از حفص بن بختری از حضرت صادق علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند:

قبلا مردم پیری را به خود نمی دیدند و اوّلین کسی که آن را مشاهده نمود