علل الشرائع جلد1 صفحه 190

در ظلال برانگیخت.

راوی می گوید: محضر مبارک امام علیه السّلام عرض کردم: ظلال چیست؟

حضرت فرمودند: آیا به سایه خودت در آفتاب نظر نکرده ای و ندیده ای که چیزی است و در عین حال هیچ چیز نیست؟

منظور از ظلال همین سایه می باشد.

سپس از میان خلائق انبیاء را برانگیخت و آنها را دعوت نمود که اقرار به او کنند و همین معنا مراد از آیه شریفه است: وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ؟ لَیَقُولُنَّ: اللَّهُ اگر از ایشان سؤال کنی: چه کسی آنها را آفرید؟

در جواب می گویند: خداوند سپس خلائق را خواند که اقرار به انبیاء کنند، بعضی انکار و برخی

اقرار نمودند، سپس از آن دعوتشان نمود به ولایت ما به خدا سوگند آنان که محبوب حقّ عزّ و جلّ بودند اقرار و آنان که مبغوض حضرتش بودند انکار کردند و آیه شریفه اشاره به همین معنا دارد.:

فَما کانُوا لِیُؤْمِنُوا بِما کَذَّبُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ (ایمان نیاوردند به آنچه قبلا تکذیبش کردند).

سپس حضرت ابو جعفر علیه السّلام فرمودند: مقصود تکذیبشان در آن عالم بود.

باب نود و هشتم سرّ محجوب بودن حقّ جل جلاله از مخلوقاتش

حدیث (1) حسین بن احمد از پدر نقل کرده که گفت: محمّد بن بندار از محمّد بن علی، از محمّد بن عبد اللَّه خراسانی خادم الرّضا علیه السّلام، نقل کرده که وی گفت:

بی دینی به حضرت ثامن الحجج علیه السّلام عرض کرد:

برای چه خدا از خلائق محجوب و مستور است؟

امام علیه السّلام فرمودند: حجاب و پنهان بودن از خلائق به خاطر کثرت گناهان ایشان است امّا حقّ عزّ و جلّ هیچ پنهانی در لحظات شب و روز از او مخفی نمی باشد.

بی دین عرض کرد: پس چرا دیدگان او را نمی بینند؟

حضرت فرمودند: تا فرق باشد بین او و مخلوقات چه آن که مخلوقات را دیدگان