علل الشرائع جلد1 صفحه 260

باب صد و سی و دوّم سرّ تربیت و پرورش دادن نبی اکرم صلّی اللَّه علیه و آله امیر المؤمنین علیه السّلام را

حدیث (1) ابو محمّد حسن بن محمّد بن یحیی بن حسن بن عبید اللَّه بن حسین بن علی بن ابی طالب از جدّش یحیی بن حسن از عبد اللَّه بن عبید اللَّه طلحی، وی می گوید: پدرم از ابن هانی بنی مخزوم، از محمّد بن اسحاق از ابن ابی نجیح، از مجاهد بن جبر ابی الحجّاج، وی می گوید: از نعمت های حقّ تعالی بر علی بن ابی طالب علیه السّلام کاری بود که در حقّش

انجام داد و خیر را برایش خواست و آن این بود که قریش در تنگدستی و کمبود اقتصادی شدیدی واقع شده بودند و جناب ابو طالب به واسطه داشتن عیال فراوان گذران زندگی برایش مشکل بود، رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله به عموی خود عبّاس که از همه بنی هاشم ثروتمندتر بود فرمودند: ای ابو فاضل، برادرت ابو طالب عیال فراوان دارد و در این وقت که ضیق و تنگدستی به مردم رو آورده و آنها را تهدید می کند سزاوار است نزدش رفته و عیال او را کاهش داده یکی از پسرانش را من و دیگری را تو از او بگیریم و تحت تکفّل خود درآوریم.

عباس عرضه داشت: پذیرفتم، بپاخیز تا به نزدش رویم، پس هر دو باتّفاق نزد ابو طالب رفته و به او گفتند:

ما می خواهیم عیال تو را کاهش داده و برخی از آنها را در تحت تکفّل خود درآوریم تا وقتی که این تنگدستی و کمبود اقتصادی از مردم برطرف شود.

ابو طالب به آنها گفت: عقیل را برای من گذارده هر کدام را که خواستید بردارید.

رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله علی علیه السّلام را و عبّاس جعفر را برداشت، پیوسته علی علیه السّلام با رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله بود تا وقتی که حقّ عزّ و جلّ آن جناب را به پیامبری برگزید پس علی علیه السّلام به آن حضرت ایمان آورد و تبعیّتش را نمود و او را تصدیق کرد و جعفر نیز با عبّاس بود تا اسلام آورد و از او مستغنی گردید.

باب صد و سی و سوّم سرّ این که فقط علی بن ابی طالب علیه السّلام از رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله ارث برد

حدیث (1) محمّد بن ابراهیم بن اسحاق طالقانی رحمه اللَّه علیه

از عبد العزیز بن یحیی