علل الشرائع جلد1 صفحه 266

کند چه آن که حبیبم

رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله به من این خبر را داده است.

باب صد و سی و نهم سرّ این که امیر المؤمنین علیه السّلام طاقت نیاورد رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله را موقع بزیر انداختن بت ها از پشت بام کعبه حمل نماید

ابو علی احمد بن یحیی مکتب از احمد بن محمّد ورّاق از بشر بن سعید بن قلبویه که در رافقه ساکن بود، از عبد الجبّار بن کثیر تمیمی یمانی، وی گفت از محمّد بن حرب هلالی امیر مدینه شنیدم که می گفت: از حضرت جعفر بن محمّد علیهما السّلام پرسیده و محضرش عرضه داشتم: مسأله ای دارم می خواهم از حضورتان آن را سؤال کنم.

حضرت فرمودند:

اگر می خواهی قبل از این که سؤال کنی جواب آن را گفته و اگر هم مایلی سؤال کن تا جواب را بعد از پرسش بگویم.

محمّد بن حرب می گوید: محضرش عرضه داشتم: از کجا به ضمیر من واقف شده و پیش از سؤال از آن مطّلع گشتی؟

حضرت فرمودند: با فراست سؤالت را دریافتم مگر فرموده حقّ تعالی در قرآن شریف را نشنیده ای که می فرماید إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِینَ (در این عذاب برای افراد با فراست عبرت می باشد).

و نیز فرموده رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله مگر به سمع تو نرسیده که می فرماید:

اتّقوا فراسه المؤمن فانّه ینظر بنور اللَّه

(از فراست مؤمن بر حذر باش چه آن که با نور و روشنی خدایی می بیند).

محمّد بن حرب می گوید: عرض کردم: سؤالم را بیان فرمایید: حضرت فرمودند:

می خواهی از رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله بپرسی که چرا در وقت به زیر انداختن بت ها از بام کعبه، علی علیه السّلام طاقت نیاورد آن حضرت را روی دوش خود حمل کند با این که قوّت و استقامت امیر المؤمنین علیه السّلام بیش از این مقدار بود و شاهد آن قدرت و قوّتی بود

که از آن جناب در مورد کندن درب قلعه خیبر به ظهور رسید، این درب را حضرت از جا کنده و سپس به مقدار چهل ذراع آن را به پشت سر پرتاب کردند در حالی که چهل مرد توان حمل آن را نداشتند و از طرفی نبیّ اکرم بر شتر و اسب و درازگوش سوار