علل الشرائع جلد1 صفحه 276

حضرت فرمودند: زیرا حقّ عزّ و جلّ او را از نور عظمت خودش آفرید، و هنگامی که نور وجود فاطمه سلام اللَّه علیها درخشید آسمانها و زمین به نورش روشن شده و دیدگان فرشتگان از شدّت نورش بسته شد و تمام ملائکه حقّ تبارک و تعالی را سجده نموده و عرض کردند: اله و معبود ما، سرور و مولای ما، این نور چه خصوصیّتی دارد که این قدر تابان و روشن است؟

خداوند متعال به آنها وحی فرمود:

این نور از نور من است که در آسمان ساکنش کرده ام آن را از عظمت خویش آفریدم، آن را از صلب پیامبری از پیامبران که بر تمام انبیاء تفضیل و برتریش داده ام خارج نموده ام، از این نور پیشوایانی را که به امر من قیام می کنند و مردم را به طرف من هدایت می نمایند بیرون می آورم، این پیشوایان را پس از انقطاع وحی جانشینان خود در روی زمین قرار می دهم.

حدیث (2) پدرم رحمه اللَّه علیه فرمود: سعد بن عبد اللَّه از جعفر بن سهل صیقل، از محمّد بن اسماعیل دارمی از کسی که برایش حدیث گفته، از محمّد بن جعفر هرمزانی، از ابان بن تغلب، وی می گوید: محضر امام صادق علیه السّلام عرضه داشتم: ای فرزند رسول خدا برای چه حضرت زهراء سلام اللَّه علیها به زهراء موسوم گردید؟

امام علیه السّلام فرمودند: زیرا زهراء سلام اللَّه علیها در روز سه مرتبه با سه نور مختلف برای امیر المؤمنین علیه السّلام می درخشید:

الف: هنگام نماز صبح که مردم

در فراش و بسترشان بودند نور صورت آن حضرت می درخشید و سفیدی آن نور به اطاق های آنها در مدینه می تابید و دیوار اطاق و منازل ایشان منوّر به نور سفید می شد، آنها تعجّب می کردند و محضر رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله مشرّف شده و راجع به آنچه دیده بودند از حضرت سؤال می نمودند پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله آنها را به منزل فاطمه سلام اللَّه علیها می فرستادند، ایشان آنجا رفته می دیدند حضرتش در محراب نماز نشسته و نور از محراب و صورت آن بانو ساطع است پس می فهمیدند نوری که دیده بودند از نور حضرت فاطمه سلام اللَّه علیها می باشد.

ب: نیم روز یعنی ظهر که می شد و خانم خود را برای خواندن نماز ظهر ترتیب می دادند نوری زرد رنگ از صورت آن حضرت می درخشید و زردی نور در حجرات و منازل مردم می افتاد و بدین ترتیب لباسها و رنگشان زرد می گردید، به نبیّ

اکرم صلّی اللَّه علیه و آله مراجعه می کردند و از آن جناب راجع به آنچه دیده بودند می پرسیدند، پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله ایشان را به منزل حضرت فاطمه علیها السّلام فرستاده و وقتی به آنجا می رفتند می دیدند آن حضرت در محراب نماز ایستاده و نور صورتش با رنگ زرد تلألؤ و درخشش دارد، می فهمیدند نوری که دیده اند، نور صورت آن بانو می باشد.

ج: هنگامی که روز به آخر می رسید و خورشید غروب می کرد نور صورت آن حضرت به سرخی می گرایید پس صورتش با رنگ سرخ می درخشید و این علامت فرح و نشانه شکرگزاری آن حضرت در مقابل حقّ عزّ و

جلّ بود، سرخی نور آن حضرت داخل منازل مردم می شد و دیوارهای حجرات آنها را سرخ می کرد، ایشان به شگفت آمده و محضر رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله مشرّف می شدند و سرّ آن را از آن حضرت سؤال می کردند، پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله ایشان را به منزل حضرت زهراء سلام اللَّه علیها فرستاده آنها به منزل خانم می رفتند و می دیدند که آن حضرت نشسته و خدا را تسبیح و تمجید می نماید و نور صورتش با رنگی قرمز می درخشد، آنها دانستند نوری که دیده بودند از نور صورت فاطمه علیها السّلام می باشد، باری پیوسته این نور در صورت آن حضرت بود تا وقتی که حضرت امام حسین علیه السّلام متولّد شدند از این تاریخ این نور در صورت های ما ائمّه پدید آمد و هر امامی که از دنیا می رود در صورت امام بعدی ظاهر می گردد تا روز قیامت.

حدیث (3) محمّد بن ابراهیم بن اسحاق رضی اللَّه عنه می گوید: عبد العزیز بن یحیی جلودی، از محمّد بن زکریّا جوهری از جعفر بن محمّد بن عماره، از پدرش، وی می گوید: از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام پرسیدم: چرا حضرت فاطمه علیها السّلام به زهراء نامیده شده است؟

حضرت فرمودند: زیرا وقتی آن حضرت در محراب می ایستادند نورش به اهل آسمان می تابید همان طوری که نور کواکب و ستارگان به اهل زمین می تابند.

باب صد و چهل و چهارم سرّ این که حضرت فاطمه و مریم علیها السّلام به بتول نامیده شده اند

حدیث (1) احمد بن محمّد بن عیسی بن علی بن حسین بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب علیهم السّلام، از ابو عبد اللَّه محمّد بن ابراهیم بن اسباط از احمد بن