علل الشرائع جلد1 صفحه 295

پس من سر مبارک حضرت را بوسیده و عرض کردم: شهادت می دهم بر علی بن الحسین که از دنیا رحلت نفرمود مگر آن که بعد از خود حجّتی به جای خویش گذارد و حجّت بعد از آن حضرت محمّد بن علی ابو جعفر می باشد که طاعتش واجب است.

امام صادق علیه السّلام فرمودند: خدا رحمتت کند.

محضر مبارکش عرضه داشتم خدا اصلاح حال شما نماید سر مبارک را به من دهید، پس آن را بوسیدم، حضرت خندیدند من عرض کردم: می دانم پدر شما از دنیا رحلت نکردند مگر آن که بعد از خود حجّتی به جای خویش نهاده اند همان طوری که پدر بزرگوارش چنین نمود پس شهادت می دهم که شما حجّت بعد از او بوده و طاعتتان واجب است.

حضرت فرمودند: بس است خدا رحمتت کند.

عرض کردم: سر مبارک را بدهید ببوسم، حضرت خندیده و فرمودند:

از آنچه خواهی سؤال کن

دیگر بعد از امروز هرگز تو را انکار نخواهم نمود.

[مناظره هشام بن حکم با عمرو بن عبید]

حدیث (2) پدرم رحمه اللَّه علیه فرمود: سعد بن عبد اللَّه از ابراهیم بن هاشم از اسماعیل بن مرار از یونس بن عبد الرّحمن از یونس بن یعقوب نقل کرده که وی گفت: جمعی از اصحاب امام صادق علیه السّلام که در میانشان حمران بن اعین و مؤمن طاق و هشام بن سالم و طیّار و گروهی دیگر از اصحاب که در بینشان هشام بن حکم به چشم می خورد در عنفوان جوانی بود گرد آن حضرت را گرفته و از آن حضرت بهره علمی می بردند، حضرت فرمودند: ای هشام.

هشام عرض کرد: بلی، ای پسر رسول خدا.

حضرت فرمودند: آیا به من نمی گویی که با عمرو بن عبید چه کردی و چگونه از او سؤال نمودی؟

هشام عرض کرد: فدایت شوم من شما را تجلیل نموده و از حضرتتان حیا و شرم داشته و در مقابلتان زبانم گویا نیست تا بتوانم شرح ماجرا را بدهم.

امام علیه السّلام فرمودند: وقتی تو را به چیزی فرمان دادم آن را به جای آور.

هشام عرضه داشت: خبر به من رسید که عمرو بن عبید در مسجد می نشیند و چه سخنان زهرآگینی می گوید این معنا بر من گران آمد، پس به طرف او حرکت کرده و روز جمعه که داخل بصره شدم به طرف مسجد رفته وارد شدم حلقه وسیعی از جمعیّت را دیدم که به دور عمرو بن عبید گرد آمده و او در حالی که پارچه ای مشکی