علل الشرائع جلد1 صفحه 312

به او گفتم: صفت عصمت در امام علیه السّلام چیست و به چه چیز شناخته می شود؟

هشام گفت: تمام گناهان و معاصی از چهار راه پیدا شده که پنجمی ندارند، آن چهار تا عبارتند از: حرص، حسد، غضب و شهوت و واضح و روشن است که این چهار تا از امام علیه السّلام منتفی هستند و توضیح انتفاء این

چهار صفت از امام علیه السّلام چنین است:

جائز نیست امام علیه السّلام نسبت به دنیا حریص باشد زیرا دنیا و تمام شئونات آن زیر نگین امام است چه آن که حضرتش خازن مسلمین است و اختیار تمام دنیا به دست او است از این رو برای چه حرص بورزد.

و نیز جایز نیست امام علیه السّلام حسود باشد زیرا انسان نسبت به انسان برتر از خود حسد می ورزد و حال آن که موجودی بالاتر و برتر از امام علیه السّلام نیست تا بخواهد به او حسد داشته باشد بلکه تمام انسانها مادون مقام حضرتش می باشند و حسد داشتن نسبت به انسان مادون معقول نیست.

و همچنین جایز نیست امام علیه السّلام برای امری از امور دنیا غضب کند مگر آن که غضبش برای رضای خدا باشد که در این صورت جایز بلکه ممدوح است نظیر این که خداوند و حضرتش اقامه حدود را واجب کرده و آن جناب را مأمور ساخته در راه خدا از سرزنش سرزنش کنندگان ابایی نداشته باشد و در دین خدا رأفت و عطوفت را به کار نبرده تا حدود الهی اقامه شوند.

و نیز جایز نیست که امام تابع شهوات بوده و دنیا را بر آخرت اختیار کند زیرا خداوند عزّ و جلّ آخرت را محبوب آن حضرت قرار داده همان طوری که دنیا را محبوب ما گردانیده، پس امام علیه السّلام به آخرت نظر می کند همان طوری که ما به دنیا می نگریم، بنا بر این چطور ممکن است امام آخرت را ترک و دنیا را اخذ کند و اساسا دیده نشده که کسی صورت زیبا و جمیل را به خاطر روی قبیح رها

کند یا طعام پاکیزه و خوش طعم را به خاطر طعام تلخ و بد طعم ترک نماید یا جامه نرم و لطیف را گذاشته و لباس خشن بپوشد یا نعمت دائم و باقی را فدای دنیای زائل و فانی کند.

باب صد و پنجاه و ششم سرّ قرار داده شدن امامت در اولاد حضرت امام حسین نه امام حسن صلوات اللَّه علیهما