علل الشرائع جلد1 صفحه 417

از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند: حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام هر گاه وضوء می گرفتند نمی گذاردند دیگری آب وضوء را بر او بریزد و می فرمودند: دوست ندارم که کسی را در نماز خود شریک سازم.

باب صد و هشتاد و نهم سرّ جعل و تشریع شدن وضوء

حدیث (1) پدرم رحمه اللَّه علیه از سعد بن عبد اللَّه، از یعقوب بن یزید، از حمّاد بن عیسی، از حریز بن عبد اللَّه، از زراره و محمّد بن مسلم، از حضرت ابی جعفر علیه السّلام نقل کرده اند که حضرت فرمودند:

وضوء حدّی است که از حدود خدا و حکمی است از احکام حقّ تعالی تا خدا مطیع و عاصی را بشناسد و مؤمن را هیچ چیز نجس نمی کند و در واقع شدن وضوء به کار بردن آب همچون به کار بردن روغن کفایت می کند.

حدیث (2) پدرم رحمه اللَّه علیه از علی بن ابراهیم، از پدرش، از نوفلی، از سکونی، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:

کسی که در وضوء تعدّی و زیاده روی کند (مقصود استعمال آب زیاد می باشد) مثل کسی است که وضوء را ناقص بگیرد.

باب صد و نودم سرّ این که مسح به جزئی از سر و پاها می باشد

حدیث (1) پدرم رحمه اللَّه علیه از سعد بن عبد اللَّه، از یعقوب بن یزید، از حمّاد، از حریز، از زراره نقل کرده که وی گفت: محضر مبارک حضرت ابی جعفر علیه السّلام عرض کردم:

آیا به من نمی فرمایید از کجا دانستید و از کجا فرمودید که مسح به جزئی از سر و پاها می باشد؟

امام علیه السّلام تبسّم نموده و فرمودند: ای زراره رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و قرآن بیان نموده چه آن که حقّ عزّ و جلّ می فرماید: فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ (صورتهای خود را بشویید) از این آیه دانستیم که شایسته است صورت تمامش شسته شود.