علل الشرائع جلد1 صفحه 427

آب خود را شست، نبیّ اکرم صلّی اللَّه علیه و آله پی او فرستاد وی آمد ولی خوف داشت که به خاطر استفاده از آب و تطهیر مخرج غائط آیه ای در باره اش نازل شده باشد که او را بدحال نماید باری رسول اکرم صلّی اللَّه علیه و آله به او فرمود:

آیا در امروز عملی انجام داده ای؟

عرضه داشت: آری یا رسول اللَّه من طعامی خوردم که شکمم را روان نمود پس به کار بردن سنگ مرا کفایت نکرد از این رو با آب استنجاء نمودم.

رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله فرمودند: خوشا به حال تو، حقّ تعالی در باره ات آیه ای نازل فرموده و بشارت داده که توّابین و متطهّرین را دوست دارد، پس تو اوّلین کسی بودی که این کار را نموده و اوّلین نفر از توّابین و متطهرین محسوب شدی.

حدیث (2) پدرم رحمه اللَّه علیه از عبد

اللَّه بن جعفر حمیری، از هارون بن مسلم «1»، از مسعده بن زیاد «2»، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:

رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله به برخی از زنان خود فرمودند: به زنان مؤمنین امر کنید که با آب استنجاء کنند و در آن مبالغه، نمایند یعنی مخرج غائط را نیکو با آب بشویند چه آن که آب حواشی و اطراف مخرج را پاک و طاهر نموده و علاوه بر آن بواسیر را برطرف می کند.

باب دویست و ششم سرّ مضمضه و استنشاق نمودن و جزء وضوء نبودن آنها

حدیث (1) محمّد بن الحسن رحمه اللَّه علیه از محمّد بن الحسن الصفّار، از ابراهیم بن هاشم، از اسماعیل بن مرار، از یونس بن عبد الرحمن از کسی که به او خبر داده، از ابو بصیر از حضرت ابی جعفر و ابی عبد اللَّه علیهما السّلام، آن دو بزرگوار فرمودند:

مضمضه «3»، نمودن و استنشاق «4» کردن جزء وضوء نیستند زیرا محلّ این دو باطن محسوب شده و اعضاء وضوء ظاهر می باشند.

______________________________
(1)- هارون بن مسلم بن سعدان، اصل وی کوفی بوده ولی به بصره هجرت کرده و سپس به بغداد منتقل شده و در آنجا فوت کرده است، مرحوم علامه در خلاصه فرموده وی ثقه بوده ولی به جبر و تشبیه اعتقاد داشته.
(2)- مسعده بن زیاد، مرحوم علّامه در خلاصه فرموده وی ثقه و عین بوده و از حضرت امام صادق علیه السّلام روایت می کرده.
(3)- یعنی آب در دهان کردن و در آن دور دادن و بیرون ریختن.
(4)- یعنی آب را به داخل بینی کشیدن.