علل الشرائع جلد1 صفحه 447

صهیب، از حضرت جعفر بن محمّد، از پدر بزرگوارش علیهما السّلام، از آن حضرت سؤال

شد: چرا میّت را غسل می دهند؟

حضرت فرمودند: به خاطر نطفه ای که از آن خلق شده و از او خارج می گردد.

حدیث (5) حسین بن احمد رحمه اللَّه علیه، از پدرش، از احمد بن محمّد بن عیسی، از احمد بن محمّد بن ابی نصر، از عبد الرّحمن بن حمّاد نقل کرده که گفت: از حضرت ابا ابراهیم (امام هفتم علیه السّلام) پرسیدم: چرا میّت را غسل جنابت می دهند؟

حضرت فرمودند: خداوند تبارک و تعالی بالاتر و منزه تر از آن است که اشیاء را با دست خود و مباشرتا برانگیزد، برای حضرتش دو فرشته بوده که خلّاق و آفریننده اند و هر گاه حقّ عزّ و جلّ اراده کرد موجودی را بیافریند به آن دو فرشته امر می کند.

پس آن دو فرشته از آن تربتی که حقّ عزّ و جلّ به آن اشاره کرده و فرموده:

مِنْها خَلَقْناکُمْ وَ فِیها نُعِیدُکُمْ وَ مِنْها نُخْرِجُکُمْ تارَهً أُخْری (از آن خاک شما را آفریده و به آن شما را باز گردانده و بار دیگر شما را از آن بیرون می آوریم) مقداری برداشته پس آن را با نطفه ای که در رحم قرار می گیرد عجین می نمایند و پس از آن به درگاه الهی عرض می کنند: پروردگارا چه بیافرینیم؟

حقّ تبارک و تعالی به آنها وحی می فرماید و آنچه را که اراده کرده، مذکر یا مؤنث، مؤمن یا کافر، سیاه یا سفید، شقی یا سعید را به آنها اعلام می فرماید و آنها نیز طبق اراده حقّ می آفرینند و وقتی این موجود مرد و از دنیا رفت عینا همان نطفه از او جاری شده و بیرون می آید لذا باید میّت را غسل جنابت داد.

باب دویست و سی و نهم سرّ این که میّت را موقع دفن به طرف قبله متوجّه می سازند

حدیث (1) پدرم رحمه اللَّه

علیه از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن ابی عبد اللَّه، از پدرش، از حمّاد بن عیسی، از معاویه بن عمّار از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند:

براء بن معرور انصاری در مدینه بود و رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله در مکّه و مسلمانان به طرف بیت المقدس نماز می گذاردند، براء وصیت کرد وقتی مردم و من را دفن