علل الشرائع جلد1 صفحه 457

شده و دیگران بدانند که وی صاحب مصیبت است و برای همسایگانش سزاوار است که از طرف او تا سه روز طعام دهند.

حدیث (2) از امام صادق علیه السّلام روایت شده که فرمودند: ملعون است کسی که رداء و عبای خود را در مصیبت دیگری بردارد.

باب دویست و پنجاه و پنجم سرّ آب پاشیدن بر روی قبر

حدیث (1) محمّد بن موسی بن متوکّل از علی بن حسین سعدآبادی، از احمد بن ابی عبد اللَّه برقی، از پدرش، از ابن ابی عمیر از برخی اصحابش، وی گفت: از حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام پرسیدم: سرّ پاشیدن آب روی قبر چیست؟

حضرت فرمودند: تا مادامی که خاک قبر تازه و مرطوب است عذاب از صاحب قبر برداشته می شود.

حدیث (2) حسین بن احمد، از پدرش، از احمد بن محمّد، از بکر بن صالح از حسین بن علی رافقی، از حضرت جعفر بن محمّد، از پدرش علیهما السّلام نقل شده که فرمودند:

قبر نبیّ اکرم صلّی اللَّه علیه و آله به قدر یک وجب از زمین مرتفع است و آن حضرت امر فرموده اند که قبور را آب بپاشند.

باب دویست و پنجاه و ششم سرّ این که جایز نیست میّت را تنها بگذارند

حدیث (1) پدرم رحمه اللَّه علیه در نامه ای که به من نوشت مرقوم داشت: میّت را تنها نباید گذارد زیرا شیطان در جوف و درونش با او بازی می کند.

باب دویست و پنجاه و هفتم سرّ این که مستحب است ولیّ میّت بعد از رفتن مردم از سر قبر آنجا مانده و با صدای بلند برای میّت تلقین بخواند