علل الشرایع صفحه 86

است حضرت أمیر المؤمنین علی علیه السّلام زمانی که خدای متعال اراده فرمود که حضرت ابراهیم را قبض روح نماید، ملک الموت را بسوی او فرستاد، چون بخدمتش حاضر شد گفت:

السلام علیک یا إبراهیم

، آن حضرت فرمود:

و علیک السلام یا ملک الموت

آیا آمده ای برای قبض روح من باختیار

من یا خبر مرگ مرا آورده ای (و بقهر مرا قبض روح خواهی کرد) ملک الموت گفت: آمده ام که تو را باختیار خودت قبض روح نمایم و اجابت کن (داعی حق را) آن حضرت فرمود: آیا دیده ای دوستی دوست و خلیل خود را بمیراند، ملک الموت (چون جوابی نداشت و یا مجاز نبود) برگشت و در موقف و مقام خود ایستاد و عرضکرد: الهی شنیدی آنچه را که خلیل تو ابراهیم گفت، خطاب آمد: برگرد و بابراهیم بگو هرگز دوستی را دیده ای که مایل بدیدار و لقاء دوستش نباشد، با اینکه دوست (حقیقی) آنست که دوست بدارد و مایل و راغب باشد ملاقات نمودن دوست خود را (ملک الموت پس از نزول بزمین و عرضکردن این مطلب، حضرت ابراهیم مجاب شد و راضی بمرگ گردید و فرمود: مرا قبض روح بنما).

باب سی و سوم علت آنکه خداوند فرمود: حضرت ابراهیم وفا بعهد خود کرد

1- حدیث کرد مرا پدرم ... از حضرت صادق علیه السّلام موقعی که تفسیر میفرمود قول خدای تعالی را که فرموده: وَ إِبْراهِیمَ الَّذِی وَفَّی (إبراهیم وفا بعهد خود نمود) میفرمود: جهتش آن بوده که آن حضرت در هر صبح و شام این دعا را میخواند

أصبحت و ربی محمود أصبحت لا اشرک باللَّه شیئا و لا ادعو مع اللَّه إلها آخر و لا أتخذ معه ولیا

«1» و بهمین سبب هم بود که آن حضرت را بنده شاکر نامیدند.

و لا أدعو معه الها

، میباشد و متعرض است که آن حضرت در هر صبح و شام این دعا را سه مرتبه میخوانده.