لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 116

شیعیان است و فسّاق بیشتر از صلحایند و جهال اکثر از علمااند، و علماء باطل بیش از علماء حقند و در قرآن مجید حق سبحانه و تعالی در بسیار جا مدح قلت فرموده است، و در بسیار آیه مذمت کثرت، و چون بسیار از علماء اشتباهات کرده اند و در روضه المتقین حقرا بیان کرده ام بر وجهی که دفع شبهات شده است و نام کسی را نبرده ام که مبادا غیبت باشد

و امیدوارم که همه بر اجتهادات و سعیها که از جهت رضای الهی نموده اند مثاب بوده باشند و چون در این شرح حسب الامر الاعلی فرموده اند که مذاهب علما را نقل کنم و بعد از آن آن چه بخاطر این ضعیف رسیده باشد بیان نمایم علاجی ندارم و لا بد بذکر آنها خواهم نمود و اشاره به اغلاط خواهم کرد استدعا از اخوان مؤمنین آنست که بر این بنده مؤاخذه ننمایند، و هفوات این شکسته را بنظر شفقت اصلاح فرمایند. «فلیس المعصوم الّا من عصمه اللَّه تعالی من أنبیائه و أوصیائه و ما توفیقی الّا باللَّه و هو حسبی و نعم الوکیل و نعم المولی و نعم النّصیر».

در شروع بشرح کتاب من لا یحضره الفقیه

[مقدمه المؤلف ]

[توضیح معنای بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم ]

بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم یعنی استعانت یا تبرک می جویم در افتتاح کتاب یا در تالیف آن باسم واجب الوجود بالذاتی که مستجمع جمیع کمالاتست و بخشاینده است در دنیا و عقبی به نعمای ظاهره بر همه عالمیان از مؤمنان و کافران، و مهربانست بر مؤمنان در دنیا به توفیقات و هدایات و در آخرت به ادخال ایشان در بهشت در اعلی درجات.

بدان که حق سبحانه و تعالی چون کتاب خود را مفتتح به بسم اللَّه نمود ارشاد نموده است ایشان را که در ابتداء کتب خود بلکه جمیع افعال خود افتتاح به آن نمایند.

و در خبر مشهور از حضرت سید المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله وارد شده است که هر امری که اهتمامی ایشان او باشد و در آن امر ابتدا به بسم اللَّه یا