لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 217

که تا ضرور نشود از چنین آبی وضو مساز. پس ممکنست که کر باشد و کراهت داشته باشد داخل شدن به آن جاست، و یا کم از کر باشد، و قذر را حمل کنیم بر چرکن کثیف، و ممکنست که مراد

از بسم اللَّه به سلمه شروع باشد یعنی بسم اللَّه بگو و شروع کن.

و کلینی رضی اللَّه عنه بسند حسن کالصحیح روایت کرده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که شخصی از آن حضرت سؤال کرد که هر گاه جنب به آب قلیلی رسد در راه و خواهد که غسل کند، و ظرفی نداشته باشد که به آن آب بردارد، و دستهای او قذر باشد چه کند؟ حضرت فرمود که دست در آب کند، و دست را بشوید، و بعد از آن غسل کند این از آن چیزیست که خداوند عالمیان فرموده است که حق سبحانه و تعالی بر شما تنگ نکرده است کار دین را.

و از این باب احادیث وارد شده است، و ظاهرش آنست که اگر ممکن باشد رعایت کریت می باید کرد، و اگر نه کار را بر خود و دیگران تنگ نمی باید کرد، و لیکن علما همه را تأویل کرده اند چنانکه گذشت. و در این حدیث بسم اللَّه نبود، و حکایت حمام نبود، البته به صدوق حدیثی رسیده بوده است اگر چه همین حدیث کافی است در حکم حمام بنا بر طریقه متأخرین، و لیکن قانون متقدمین نیست که چنین کنند، و ایشان تابع نص اند.

[وضو ساختن از بازمانده آب وضوی جماعت مسلمانان ]

(و سئل علیّ صلوات اللَّه علیه [او سئل الصّادق (ص)] أ یتوضّأ من فضل وضوء جماعه المسلمین احبّ إلیک او یتوضّأ من رکو ابیض مخمّر فقال لا بل من فضل وضوء جماعه المسلمین فانّ احبّ دینکم إلی اللَّه الحنیفیّه السّمحه السّهله) از آن حضرت پرسیدند که آیا نزد شما وضو ساختن از بازمانده آب وضوی جماعت مسلمانان بهتر است، و شما آن را دوست تر

می دارید؟ یا وضو ساختن از حسینی پاکیزه سر بسته که دست کسی به آن