لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 237

میته نیست وضو نمی توان ساخت.

و حمل بر جاری کرده اند حدیث صحیح را که منقولست از حریز از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که هر گاه آب غالب باشد بر بوی مرده از آن آب وضو بساز و بخور و اگر آب متغیر شده باشد و مزه اش گشته باشد وضو مساز

و مخور.

و هم چنین حدیث کالصحیحی که از آن حضرت صلوات اللَّه علیه منقولست که عرض کردند که هر گاه شخصی به آبی برسد و در آن آب حیوان مرده افتاده باشد و گندیده باشد چه کند حضرت فرمود که اگر گندیده باشد پس وضو نسازد و نخورد و چون در این دو خبر حضرت نپرسیدند که آب چه مقدار بود حمل بر آب چشمه کرده اند، یا کر.

[آب ایستاده که مردار در آنجا باشد]

(و سئل الصّادق صلوات اللَّه علیه عن الماء السّاکن تکون فیه الجیفه قال یتوضّأ من الجانب الاخر و لا یتوضّأ من جانب الجیفه) و از آن حضرت سؤال کردند که آب ایستاده که مردار در آنجا باشد حضرت فرمودند که از جانب دیگر وضو بسازد و از جانب مردار وضو نسازد و این حدیث را کلینی مسندا روایت کرده است از آن حضرت صلوات اللَّه علیه با زیادتی آن که و اراده استنجا نیز دارد، پس جواب حضرت که وضو می سازد شامل استنجا نیز می باید باشد تا جواب مطابق سؤال باشد و وضو را بمعنی لغوی اطلاق نموده اند در این صورت و مراد از آب ساکن غیر آب چشمه و چاهست.

(و سئل الصّادق عن غدیر فیه جیفه فقال ان کان الماء قاهرا لها لا یوجد الرّیح منه فتوضّأ و اغتسل) و از آن حضرت صلوات اللَّه علیه سؤال کردند از آب گودی ایستاده و جمع شده از آب باران که در آن حیوان مرده افتاده باشد چه کنند حضرت فرمودند که اگر آب غلبه کند بر بوی مردار و