لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 254

و بعضی گفته اند که این دقتها در کار نیست روز فعله کافیست و فروع بسیار در این مسأله ذکر کرده اند و احتیاط ظاهر است و گمان بنده آنست که زوال تغیر کافی است و اینها بر سبیل استحباب است و اللَّه تعالی یعلم دیگر مشهور آنست که هر جا که تمام آب را باید کشید و متعذر باشد تراوح می باید کرد و وجهش پر ظاهر نیست چنانکه گذشت که همه جا نزح بر سبیل استحباب است.

[وضو با آب گرم ]

(و امّا ماء الحمّات فان النّبی صلی اللَّه علیه و آله انّما نهی ان یستشفی بها و لم ینه عن التّوضّؤ بها و هی المیاه الحارّه الّتی تکون فی الجبال یشمّ منها رائحه الکبریت و قال صلی اللَّه علیه و آله انّها من فیح جهنّم) و اما آبهای گرم پس به درستی که حضرت رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله نهی فرمود که طلب شفا از آن نکنند و نهی نفرمود که از آن وضوء نسازند و آن آبهای گرمی است که در کوهها پیدا می باشد و بوی گوگرد می دهد و حضرت فرمودند که این آبها از نسیم و بوی جهنم است و غرض از نهی استشفا آنست که بندگان الهی در هر حالی پناه به جانب اقدس او برند بلکه غرض الهی از بلاها همین است که بندگان از خداوند خود دفع بلاها را طلب کنند و به سبب استجابت دعوات و تضرعات اعتقادات ایشان به خدا و رسول و ائمه زیاد شود و سبب محبت و قرب الهی شود.

و لهذا مخلص مانند ابراهیم

به حضرت جبرئیل گفت امّا إلیک فلا در وقتی که می خواستند او را در آتش اندازند همه فرشتگان خود را عرض نمودند در مدد و قبول نفرمود تا آن که روح الامین رسید و گفت هل لک من حاجه آیا ترا حاجتی هست حضرت فرمود که اما به تو ندارم گفت از آن که داری بطلب حضرت گفت که او عالم است بحال من چه احتیاج است به سؤال من.

و این معنی مخصوص جمعی از مقربان است و جمعی دیگر حسب الامر تا دیگران متابعت کنند به زبان دعا می کنند و در دل به او گذاشته اند و دعای ایشان