لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 255

مشروط است به رضای الهی که اگر حق سبحانه و تعالی مصلحت داند مستجاب سازد و الا فلا و این حدیث را کلینی بطرق متعدده نقل کرده است.

[اگر قطره خمر یا نبیذ از شرابهای دیگر در خمیری افتد]

(و ان قطر خمر او نبیذ فی عجین فقد فسد و لا بأس ببیعه من الیهود و النّصاری بعد ان یبیّن لهم و الفقّاع مثل ذلک) و اگر قطره خمر یا نبیذ از شرابهای دیگر در خمیری افتد آن خمیر فاسد و ضایع می شود از جهت حرمت و نجاست علی المشهور و در این صورت باکی نیست که بیهودان و گبران عیسوی مذهب بفروشند بشرط آن که بگویند به ایشان که این عیب دارد و فقاع که بوزه است نیز همین حال دارد.

و حدیثی در این باب وارد شده است از حضرت امام رضا صلوات اللَّه علیه بسند قوی و احادیث بسیار وارد شده است در حرمت بیع خمر پس ممکنست که جمع کنیم به آن که در اینجا شراب نفروخته است چون شراب مستهلک

شده است که بلکه خمیر نجس فروخته است و دور نیست که اظهار این عیب از این جهت باشد که شرعا ایشان نیز مکلفند به نخوردن و اگر بخورند گناهان ایشان زیاده شود و احوط آنست که نفروشد بلکه دفن کند یا بخورد حیوانات دهد چنانکه گذشت.

[وضوی با آب نجس ]

(و سأل عمّار بن موسی السّاباطیّ ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن الرّجل وجد فی إنائه فأره و قد توضّأ من ذلک الاناء مرارا او اغتسل منه او غسل ثیابه و قد کانت الفأره متسلّخه فقال ان کان رآها فی الاناء قبل ان یغتسل او یتوضّأ او یغسل ثیابه ثمّ فعل ذلک بعد ما رآها فی الاناء فعلیه ان یغسل ثیابه و یغسل کلّما اصابه ذلک الماء و یعید الوضوء و الصّلاه و ان کان انّما رآها بعد ما فرغ من ذلک و فعله فلا یمسّ من الماء شیئا و لیس علیه شی ء لأنّه لا یعلم متی سقطت فیه ثم قال لعلّه ان یکون انّما سقطت فیه تلک السّاعه الّتی رآها)