لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 258

آب را می توان خورد و می توان وضو ساخت و پیشتر گذشت که مکروه است سؤر فاره، و لا بأس منافات با کراهت ندارد بلکه مؤید کراهت است.

و در حدیث صحیح از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه وارد شده است که از آن حضرت سؤال نمودند از موش و عقرب و امثال اینها اگر به آبی روند زنده در آیند آیا از آن آب می توان خورد و وضو می توان کرد حضرت فرمودند که سه کف آب از آنجا بریزند و باقی را بخورند و وضو سازند و ظاهرا به سبب این سه کف ریختن کراهت تخفیف یابد، و ممکن است که زایل شود بالکلیه.

[اگر وزغ در چاه افتد از آن سه دلو آب می کشند]

(و الوزغه اذا وقعت فی البئر نزح منها ثلث دلاء) هر گاه چلپاسه در چاه افتد از آن سه دلو آب می کشند و بر این مضمون سه حدیث وارد شده است و شیخ زین الدین علیه الرحمه ذکر کرده است که حدیث ندارد از روی غفلت.

(و اذا ذبح رجل طیرا مثل دجاجه او حمامه فوقع بدمه فی البئر نزح منها دلاء) و اگر شخصی مرغی را بکشد مثل مرغ خانگی یا کبوتر و با آن خون به چاه افتد از آن چاه چند دلو بکشند و بر این مضمون صحیحه علی بن جعفر

و موثقه عمار دلالت می کند و قریب باین گذشت.

(و سئل علیّ بن جعفر صلوات اللَّه علیهما عن رجل ذبح شاه فاضطربت فوقعت فی بئر ماء و أوداجها تشخب دما هل یتوضّأ من تلک البئر قال ینزح منها ما بین ثلثین دلوا إلی اربعین دلوا ثم یتوضّأ منها) و سؤال کرد علی پسر حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه از برادرش از شخصی که گوسفندی را بکشد و دست و پا بزند تا خود را به چاه اندازد و خون از رگهای او روان باشد و خونها در چاه رود آیا از آن آب چاه وضو می توان ساختن حضرت فرمودند که از سی دلو تا چهل دلو بکشند و بعد از آن وضو بسازند و سند صدوق به علی بن جعفر صحیح است و ظاهرش آنست