لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 281

بانکه شعاع آنها بر فرج افتد و کلینی مرسلا روایت کرده است که رو به آفتاب و ماه مکن و شیخ نیز مسندا بسند قوی و بسند موثق کالصحیح از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه روایت کرده است که حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله فرمودند که کسی بول نکند باین عنوان که فرجش ظاهر باشد بر ماه یعنی رو بماه بول نکند که شعاع ماه بر فرج او افتد و

من استقبل القبله فی بول او غایط ثمّ ذکر فتحرّف عنها اجلالا للقبله و فی یب و تعظیما لها لم یقم من موضعه حتّی یغفر اللَّه له و ترجمه اش را ذکر کرده ایم قبل از متن و همین عبارت حضرت است به اندک تغییری که لفظ او غایط زیاده شده است و لفظ و تعظیما لها ساقط شده است و دور نیست که نقل بالمعنی کرده باشد یا حدیثی دیگر باشد یا نساخ زیاده و کم کرده باشند و اللَّه تعالی یعلم.

و منقولست بروایت شیخین که ابو حنیفه ملعون از خدمت حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه بیرون آمد و حضرت امام موسی کاظم صلوات اللَّه علیه در اوایل بلوغ ایستاده بودند ابو حنیفه از حضرت پرسید که شخصی که غریب باشد و بشهر شما رسد و خواهد که قضای حاجت کند چه کند حضرت فرمودند که در حوالی دیوارهای مساجد منشین و هم چنین در کنار نهرها و زیر درختان میوه دار و منزلهای قافله و رو بقبله مکن در حال بول و غایط و جامه ات بالا کن و هر جا خواهی بنشین و در روایات بسیار وارد شده است که رو به مشرق و یا به مغرب کن در خلا و این بهتر است و بعضی گفته اند که واجبست

[اکرام کردن نان ]

و دخل ابو جعفر الباقر صلوات اللَّه علیه الخلاء فوجد لقمه خبز فی القذر فاخذها و غسلها و دفعها إلی مملوک کان معه و قال تکون معک لا کلها اذا خرجت فلمّا خرجت صلوات اللَّه علیه قال للمملوک این اللّقمه قال اکلتها یا ابن رسول اللَّه فقال إنّها ما استقرّت فی