لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 296

این مقدار تعفن ندارد که فضله انسان دارد و حکمت الهی در این تعفن آنست که نظر به خست خود کند و تکبر و عجب را از سر بیندازد، و کبریا را مخصوص جناب اقدس او داند چنانکه اکثر اینها از ائمه معصومین صلوات اللَّه علیه منقولست و از خوف تطویل ذکر آن اخبار نکردم.

[جایز نیست کسی داخل خلا شدن با انگشتری که بر آن اسم خدای تعالی باشد]

(و لا یجوز للرّجل ان یدخل الخلاء و معه [او علیه ] خاتم علیه اسم اللَّه، او مصحف فیه القرآن فان دخل و علیه خاتم علیه اسم اللَّه تعالی فلیحوّله عن یده الیسری اذا اراد الاستنجاء) و جایز نیست کسی را که داخل خلا می شود که با او بوده باشد انگشتری که بر آن اسم خدای تعالی باشد، یا نوشته که در آنجا قرآن باشد اگر چه یک آیه باشد، پس اگر داخل شود و انگشتری که بر آن اسم الهی باشد با خود داشته باشد پس می باید

که از دست چپ بیرون آورد در وقت استنجا چون استنجا بدست چپ می کند و خوف رسیدن نجاست به آن هست.

و روایت نموده است شیخ طوسی بسند موثق از عمار که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که جنب دست نمالد و مس نکند درهم و دیناری را که اسم الهی بر آن باشد و استنجا نکند در حالتی که انگشتری در دست داشته باشد که اسم الهی در آن باشد، و جماع نکند هر گاه چنین انگشتری در دست او باشد، و داخل خلا نشود هر گاه در دست او باشد.

و به سندی دیگر قوی از آن حضرت صلوات اللَّه علیه روایت کرده است که از آن حضرت سؤال کرد شخصی که اگر کسی انگشتری در دست داشته باشد که اسم اللَّه بر آن باشد و خواهد که داخل خلا شود چونست؟ حضرت فرمودند که من دوست نمی دارم این را گفت که اگر اسم محمد بر آن باشد، گفت باکی نیست.

علما از این فهمیده اند که اگر اسم حضرت رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله