لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 317

حضرت رد بر جماعتی از سنیان فرموده اند در جزو اخیر که لازم می دانند، و جزو اول را ذکر فرموده اند که بمنزله دلیل باشد گوییا می فرمایند که شما قایلید که اگر کسی بول کرده باشد استنجای غایط لازم نیست از جهه آن که استنجا ازاله نجاست است و نجاست در مخرج غایط نیست پس هر گاه شما در آنجا قایلید همان دلیل در عکس آن جاریست و این بحث الزامی است.

[کسی که وضو بسازد و بعد از آن بادی از او بیرون آید]

(و من توضّأ ثمّ خرجت منه ریح فلیس علیه الاستنجاء و انّما علیه اعاده الوضوء) و کسی که وضو بسازد و بعد از آن بادی از او بیرون آید استنجا بر او واجب نیست بلکه اعاده وضو می کند و بس. روایت کرده است عمار بسند موثق که از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه سؤال کردم که اگر شخصی بادی از او جدا شود استنجا می کند حضرت فرمودند که نه.

[حضرت را صلوات اللَّه علیه که از خواب بیدار می شدند پس وضو می گرفتند]

(و روی انّ ابا الحسن الرّضا صلوات اللَّه علیه کان یستیقظ من نومه فیتوضّأ و لا یستنجی و قال کالمتعجّب من رجل سمّاه بلغنی انّه اذا خرجت منه ریح استنجی) روایت کرده است شیخ رحمه اللَّه بسند صحیح از سلیمان جعفری که من دیدم آن حضرت را صلوات اللَّه علیه که از خواب بیدار می شدند پس وضو می گرفتند و استنجا نمی فرمودند و می فرمودند از روی تعجب از شخصی که حضرت نام او را بردند که بمن خبری رسیده است که فلانی هر گاه بادی از او جدا می شود استنجا می کند. و چون نزد عامه خواب ناقض است به اعتبار آن که وقتی که آدمی بخواب رفت قوت ما سکه ضعیف می شود و باد از او جدا می شود، چنانکه ظاهر کلام صدوق نیز این است چنانکه خواهد آمد، پس آن شخص از جهت خواب نیز وضو می کرده است که سبب خروج ریح است بنا بر این حضرت بعد از خواب این را فرمودند.

و ممکن است که غرض حضرت این باشد که بیان فرماید که استنجا از برای بول و غایط است نه برای خواب و باد، و خواب را به وضو ساختن و عدم

لوامع صاحبقرانی،