لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 375

روزی که قدمها بلغزد از آن صراط بواسطه تقصیر در این صراط، و ممکن است که عکس مراد باشد که مرا ثابت بدار بر این صراط مستقیم شرع تا فردا بر آن صراط مستقیم باشم، و لغزش در این دنیا به سبب فتنه ها و مخالفتها سبب لغزش در آن صراط خواهد بود، و بگردان سعی مرا در آن چیزی که ترا از من راضی و خوشنود می سازد یعنی به این پا و پای معنوی که عبارتست از همت مشغول رضای او می باشند و قدمی برندارند بر خلاف رضای الهی.

(ثمّ رفع رأسه فنظر إلی محمّد فقال یا محمّد من توضّأ مثل وضوئی و قال مثل قولی خلق اللَّه تبارک و تعالی من کلّ قطره ملکا یقدّسه و یسبّحه و یکبّره و یکتب اللَّه عزّ و جلّ ثواب ذلک له إلی یوم القیمه) پس حضرت صلوات اللَّه علیه سر بالا کردند و نظر به محمد بن حنفیه کردند و فرمودند که ای محمد هر که وضو سازد مثل وضوی من که بدعتها داخل نکند و بگوید آن چه من گفتم از دعاها بعدد هر قطره از

قطره های آب وضوی او، یا از این قطره ها بیافریند ملکی که تقدیس الهی و تسبیح الهی و تکبیر الهی گویند تا روز قیامت و ثواب جمیع آنها از او باشد، یا ثواب آنها را تا روز قیامت نویسند، یا همه به آن که تا روز قیامت ایشان عبادت کنند و ملایک ثواب آنها را از جهه این بنده بنویسند.

[امیر المؤمنین در وضو از کسی کمک نمی گرفت ]

(و کان امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه اذا توضّأ لم یدع احدا یصبّ علیه الماء، فقیل له یا امیر المؤمنین لم لا تدعهم یصبّون علیک الماء فقال لا أحبّ ان اشرک فی صلاتی احدا) روایت کرده است شیخ به اسناد قوی از آن حضرت صلوات اللَّه علیه که چون آن حضرت وضو می ساخت نمی گذاشت کسی را که آب بر او ریزد پرسیدند که یا امیر المؤمنین چرا نمی گذاری که آب بر شما ریزند حضرت فرمودند که من دوست نمی دارم که در بندگی حق سبحانه و تعالی کسی را شریک گردانم.