لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 377

روایت کرده است که آن کتاب شهاب باشد آیه در آنجا بوده باشد، و لیکن در علل از شهاب بن عبد ربه روایت کرده است و آیه را ذکر نکرده است و بعید است که بوده باشد و او ذکر نکند، و شیخ نیز از شهاب روایت کرده است و طریق صدوق به شهاب صحیح است در این کتاب پس ظاهر آنست که حدیث صحیح

باشد هر چند در علل بعنوان صحیح روایت نکرده است باصطلاح متأخرین و اللَّه تعالی یعلم.

و ظاهر هر دو خبر این است که خواسته باشند که آب بدست حضرتین صلوات اللَّه علیهما کرده باشند و نگذاشته باشند و آب بدست کردن استعانت مکروه است بنا بر مذهب مشهور و در این صورت مبالغه نمودن در نهی و آیه را خواندن مبالغه در کراهت خواهد بود و اگر راویان اراده ریختن آب بر عضو داشته باشند حرام است و مبالغه در موقع خود است مجملا احوط آنست که هیچ یک را نگذارند که بفعل آید.

[امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه مسح کشیدند بر نعلین عربی ]

(و قال ابو جعفر صلوات اللَّه علیه مسح امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه علی النّعلین و لم یستبطن الشّراکین) حضرت امام باقر صلوات اللَّه علیه فرمودند که حضرت امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه مسح کشیدند بر نعلین عربی و دست به زیر تسمه آن نبردند. و این حدیث را شیخ بسند صحیح، و کلینی کالصحیح از آن حضرت روایت کرده اند و تفصیلش گذشت.

[حضرت امیر المؤمنین وقتی که می خواستند که وضو بسازند این دعا می خواندند]

(و کان امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه اذا توضّأ قال بسم اللَّه و باللَّه، و خیر الاسماء للّه، و اکبر الاسماء للّه، و قاهر لمن فی السّماء، و قاهر لمن فی الارض [اللَّه خ ل ] الحمد للّه الّذی جعل من الماء کلّ شی ء حیّ و احیی قلبی بالإیمان، اللَّهمّ تب علیّ و طهّرنی و اقض لی بالحسنی، و ارنی کلّ الّذی احبّ، و افتح لی بالخیرات من عندک یا سمیع الدّعاء) و حضرت امیر المؤمنین وقتی که می خواستند که وضو بسازند این دعا