لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 444

روایت کرده است صدوق از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که شخصی از احبار که علمای یهودند

یا مطلق علما و در نسخه قدیمی از عقاب الاعمال که نزد بنده است الاخیار است یعنی از خوبان و این اظهر است او را در قبر زنده کردند و نشانیدند و به او گفتند که ما ترا صد تازیانه از عذاب الهی می زنیم او گفت که من طاقت آن ندارم و ایشان کم می کردند و او می گفت طاقت ندارم تا به یک تازیانه رسانیدند و او گفت طاقت آن نیز ندارم ایشان گفتند که چاره نیست گفت بچه سبب مرا می زنید گفتند که از این سبب که روزی نماز بی وضو کردی و به مظلوم ضعیفی رسیدی که او را ستم می کردند و او را یاری نکردی پس او را یک تازیانه از عذاب الهی زدند که قبر او پر از آتش شد.

و این خبر دلالت می کند ظاهرا بر آن که نماز بی وضو حرام است خواه نماز واجب باشد خواه سنت. و بعد از این نیز خواهد آمد که نمی ترسد کسی که بی وضو نماز کند از آن که به زمین فرو رود. بنا بر این است که بعضی از علما گفته اند که وضو از جهه نماز سنت واجبست چون بر ترک وضو معاقب می شود.

و حق آنست که بر ترک وضو معاقب نمی شود بلکه بر نماز بی وضو معاقب می شود و لهذا فرشتگان گفتند که تازیانه می زنیم ترا که نماز بی وضو کردی و نگفتند که از جهت ترک وضو می زنیم، و کسی نگوید که شاید تازیانه را از جهت عدم نصرت ضعیف زده باشند زیرا که اگر همین از جهت آن بود نماز بی وضو را ذکر نمی کردند بلکه ظاهر است که از جهت هر دو زده اند.

[هشت کسند که نماز ایشان مقبول الهی نیست ]

(و

قال النّبیّ صلّی اللَّه علیه و آله ثمانیه لا یقبل اللَّه لهم صلاه العبد الآبق حتّی یرجع إلی مولاه، و النّاشز عن زوجها و هو علیها ساخط، و مانع الزّکاه، و امام قوم یصلّی بهم و هم له کارهون، و تارک الوضوء، و المرأه المدرکه تصلّی بغیر خمار، و الزّبّین و هو الّذی یدافع البول و الغائط، و السّکران) صدوق به سندی قوی از آن حضرت صلی اللَّه علیه و آله